Zondagmiddag 12.30u, het meest gehate tijdstip in de Nederlandse competitie. Het is alweer 14jaar geleden dat Ajax voor het laatst een potje voetbal tegen Cambuur Leeuwarden speelde. De kaartjes voor deze wedstrijd waren dan ook zeer gewild, al uitverkocht aan alleen voorranguitkaarthouders, slechts plek voor 400 man. Voor ons de eerste keer uit bij Cambuur. Een lekker oud stadion midden in een woonwijk, of uhh, probleemwijk..

De dag begint om 08.45u bij de Arena, een suffe busreis naar Friesland krijgt ons dan ook niet echt wakker en in de goede stemming. Vroeg in het uitvak en ontbijten met een zak patat dan maar. Het uitvak maakt dan ook maar bij vlagen wat herrie, het nummer voor Jody Lukoki doet het wel goed. De Cambuur supporters laten visueel niets zien, maar maken zo nu en dan wel veel lawaai, zeker na de 1-1.

In het uitvak nog een tekstdoek als steun voor een vaste waarde van VAK410. In zware tijden steunen wij elkaar, je maten zijn er dan ook voor je. Sterkte kleine!

Op het veld gebeurt er veel te weinig om er een leuke zondag van te maken; een bijzonder slechte wedstijd. Twee kansen, twee goals. Gelukkig zeer effectief dus, wat ons in de laatste minuut alsnog de overwinning oplevert. Lucky Ajax! Ook dat is wel weer eens lekker, dat beamen ook enkele spelers. Direct na het laatste fluitsignaal is de ontlading dan ook groot, want ook je slechte wedstrijden winnen kan ons wel eens de vierde titel op rij gaan opleveren.

Na de wedstrijd testen we nog even de hekken rondom de geparkeerde bussen, deze staan niet zo stevig in de grond. Maar in de wijk rondom het stadion worden de Cambuur boeven alweer op een veilige afstand gehouden. Speelkwartier is dan ook zo weer voorbij. Zonder stenen door de busruiten terug naar Amsterdam.