Het had zo mooi kunnen zijn... In mei fier, de derde ster op ons shirt strijken. De goed bevochten overwinning in Nijmegen, de zure nederlagen tegen twee clubjes uit het Noorden. We kunnen nu al na de winterstop gedag zeggen tegen de titel, toch?!
Doch, wij geven niet op. Nooit niet, nu niet. Blijven strijden, voor je kleuren maar ook voor Sjakie.
‘Het is maar een spelletje...' hoorde we een pannenkoek van de stadionbeveiliging roepen naar supporter na afloop. Een supporter die zijn 30e titel aan zijn neus voorbij zag gaan, die rekende erop om in mei de derde ster boven het logo te zien verschijnen. Dat gevoel dat te zien was, die emotie, dat kan ik met geen toetsenbord beschrijven. In acht dagen tijd is het kampioenschap verspeelt. Foetsie, weg. De hoop die we putte uit de goede wedstrijden die er waren, zeldzaam blijkt maar weer, bleek weer eens loos te zijn. Een gat van negen punten, er zullen gekke dingen moeten gaan gebeuren.
Vooraf de wedstrijd verzamelde een grote groep VAK410'ers en andere Ajacieden op de wallen. Een zaterdagavond wedstrijd, prima aangelegenheid om eerst even elkaar te meeten. Een biertje werd gedronken en een happie bij de Febo werd gehaald. Vervolgens werd er via metrolijn 53 uitgestapt bij station van der Madeweg en gewacht op de rest van de groep. Eenmaal aangekomen werden we verwelkomt door een grote brigade van de politie. Van te voren werd er aangeraden om een vergunning aan te vragen. Een vergunning? Om naar het stadion te lopen? Het moet toch niet gekker worden. De kloof tussen beide groepen wordt op deze manier alsmaar groter...
Uiteindelijk vertrok een kwartier eerder dan gepland een groep van 300 a 350 man richting het stadion. Paarden voorop, een stille wagen met een cameraman (kunnen we de beelden gebruiken voor de nieuwe dvd heren?) daarachter en wat platte petten. En in de ruime omgeving gevolgd door vele ME-busjes. Sluipschutters op de Utrecht-boog. De inauguratie van Obama was er niets bij. Een aantal arrestaties was dan ook onvermijdelijk, de machtsinzet moet ergens te verantwoorden zijn.
Ajax, ons enige en eeuwige geloof. ‘Our Religion' het viel te lezen op het balustradedoek bij opkomst van de spelers. Gevolgd door een megadoek met daarop het Ajax logo verwerkt in een kruis, op een wit-rood-witte achtergrond. Twee woorden, 1 afbeelding. Het zegt meer dan duizend woorden, de zinsconstructie ‘het is maar spelletje' komt alleen daarin niet voor.
Na het doek werden de spelers nog eens flink aangevuurd. Onder toeziend oog van tientallen camera's en politieogen op vak 427, werden de songs richting het speelveld gevuurd. Tevergeefs, het signaal werd niet opgepikt. Toch was er in de rust de hoop er dat het goed zou komen, twee minuten na rust was de droom gevlogen. Vermealen kreeg rood wegens het neerhalen van een doorgebroken spelers. De derde rode kaart op rij, met nog een hele tweede helft voor de boeg zou het dus moeilijk worden. De supporters voerde de zang nog meer eens op, maar al snel bleek dat het niet mocht baten. Tijdens de vrije trap, 12 minuten later, demonstreerde de Ajax-muur ook over een ‘zee van Mozes' te beschikken. Prachtig opende de muur toen de bal van de voet van Pranjic kwam, Stekelenburg stond in zijn hoek en kon de bal slechts toucheren... Nul - een.
Tekst: drpuff
Foto's: Oscar, met dank aan Silvester, C4 en drpuff
Zonde...
Klik op de afbeelding voor een grote weergave.
