Zondag 14 november, 11:45. Daar sta je dan, 27 jaar, 27 keer in aanraking geweest met justitie. Strafblad van een jaartje of tien en een kop als een botsauto door de pillen van gister. Gelukkig hebben je maatjes nog een klein envelopje bij de hand en via de sleutel van je huis in een kansarme wijk stop je wat van het witte goud in je linker neusgat om je zo op te laden voor de confrontatie met de harde kern van az. Ondertussen trim je nog een gast met een telstar shirt in elkaar (die liep toevallig voorbij) en je begeeft je richting noord B voor de combi naar Alkmaar. Onder je arm een NRC Next van donderdag 11 november. Je hoeft niet bang te zijn dat iemand de krant van je afpakt, want waarschijnlijk is er toch niemand in staat om die krant (www.vak410.nl/main/?p=6636) te lezen.
Vijf minuten later sta je met 749 geloofsgenoten in de regen te wachten op de hoogmis van het Nederlandse voetbal. De godenzonen uit Amsterdam mogen het in Alkmaar opnemen tegen AZ. Een kleine drie kwartier later (zelfs de NS zou er geen 20 euro voor durven vragen) arriveerden we bij het AFAS-stadion (Fuck de commercie). De supporters van de thuisclub, waarvan de helft 10 jaar geleden een seizoenkaart bij Ajax had, hadden er zin in want de grote rivaal kwam op bezoek. Dat die grote rivaal (Ajax dus) deze wedstrijd moest winnen om weer volop mee te doen in de titelstrijd deed het affiche alleen maar goed. Het moest en zou een geweldige wedstrijd worden.
Een probleem..De spelers en supporters van Ajax waren hier niet op ingesteld.
Zowel op het veld als in het uitvak droop de gelatenheid er vanaf. Wij zijn op het veld totaal afhankelijk van een ingeving van Suarez of El Hamdaoui. Schiet Suarez de bal onderkant binnen dan counter je waarschijnlijk naar de overwinning (Hoe des Ajax?!), nu moeten we weer bang zijn dat het een jaar wordt als al die anderen. Als er druk is haken we af, om vervolgens als het zonnetje weer gaat schijnen tot een goal of punt terug te komen.
Eindstand: 2-0. Uitvak gefrustreerd, en de boefjes van de ben-side vonden het weer nodig om Demy en zijn familie voor alles en nog wat uit te maken.
Vanaf nu rest ons er nog één optie, alles winnen! Te beginnen zaterdag tegen PSV. 200% inzet op, in, onder, rond het veld. Winnen of sterven, bloed aan de palen en darmen in het net! We zijn er klaar mee, afgelopen met de smoezen en excuses.
Het wordt zaterdag wederom de hel van Amsterdam en het hellevuur blijft branden tot die derde ster op het shirt is geborduurd!
