16 augustus 2010, 18:30. Het kleine vliegveld van Dortmund stroomt langzaam vol met een dertigtal Ajacieden waaronder een zestal van 410. Bewapend met de eerste biertjes, andere drankjes en eetbare versnaperingen was dit een van de plekken van waaruit een kleine 150 Ajacieden de reis naar Kiev aanvaarden. Drie en een half uur, een aantal bvo’tjes en het ophalen van wat mooie ‘410 on tour’ verhalen werd voet op Oekraïense bodem gezet. Meteen maar door naar het hostel en, na vriendelijk de ons aangeboden excursie naar Tsjernobyl te hebben afgewezen, door naar het historische centrum.
De eerste avond en nacht werden volgens goede 410 traditie ingevuld. Hapje eten bij ‘fast food keten’ MacDonalds (drie kwartier voor één BigMac), drankje in een club onder het ‘plaatselijke’ monument op de Dam en vervolgens in de hotelbar van een aantal andere Ajacieden. Tot een uurtje of vijf heerlijk relaxed nachtje beleefd. Drankje, praatje en veel gelachen. Twee noemenswaardige details; De vrouwen in Kiev winnen het op punten van die in Praag, Zagreb, Oslo, Kopenhagen en andere plekken. Daarnaast is de 410 ballotagecommissie unaniem overeen gekomen dat de serveerster van de hotelbar duidelijk de meest aantrekkelijke in het gebouw was.
Na een goede nachtrust in ons pittoreske hostelletje, waar de airco overigens klonk alsof er ieder moment een etage van het gebouw af zou waaien, en een stevig ontbijt bij de plaatselijke bakker hebben we een kort bezoek aan het Olympisch stadion gebracht. De rest van de dag op waarde geschat en het terras opgezocht. Dik zes uur later zaten we er nog en zetten we koers naar het stadion.
Onderweg naar het stadion stopten we kort bij het hotel waar we de avond en vroege nacht ervoor doorbrachten. Met een man of twaalf zaten we rustig op het muurtje (200 meter van het stadion) toen een deel zich richting stadion begaf. Terwijl je wacht op een van je maten kijk je richting stadion en zie je twee andere maten gestrekt gaan door stevige directe klappen. Bloed op hun gezicht en die nazi’s maar doortrappen. Je wil naar je maten, rent er naar toe, maar deze daad wordt niet geaccepteerd. Stomp, duw, je zit op een muurtje. Trap tegen je gezicht en languit in de struiken. Je doet je ogen open en een maatje helpt je overeind. Duizelig, hoofdpijn, even blijven liggen. Resultaat; Dikke lip, hoofdpijn en één van ons 32 hechtingen toen duidelijk werd dat drank die hij dronk door het gat in z’n kin weer naar buiten kwam. Laffe aanval, achteraf blij dat de gevolgen meevallen en dat je als groep voor elkaar blijft staan.
Omdat de politie, die volgens de brief van Ajax overal op de route voldoende aanwezig zou zijn, behalve op het moment suprême, zenuwachtig werd van het ‘incidentje’ moesten we voor het hotel wachten en onder politiebegeleiding richting stadion. Overigens de slechtste begeleiding die ik ooit meegemaakt heb. Alles en iedereen liep door elkaar heen, maar buiten een groep sissende en Hitlergroet brengende nazi’s weinig meer gezien. Uiteindelijk door het bos naar het uitvak en klaar voor de wedstrijd.
Over de wedstrijd kunnen we kort zijn, aangezien jullie deze waarschijnlijk allemaal hebben gezien. Vooraf hadden we voor 1-1 getekend, achteraf had je met 0-3 moeten winnen. Feit is dat we met 1-1 alles in eigen hand hebben en we ons cluppie volgende week mee naar de volgende ronde kunnen schreeuwen. We hebben begrepen dat er een kleine tweehonderd supporters van Kiev komen. Supporters die hun club gisteren redelijk fanatiek steunden. Soms massaal en hard, maar nooit zoals we van echte Oostblok clubs gewend zijn. Apart verschijnsel was wel dat ze bij het verlaten van het stadion massaal richting het uitvak applaudisseerden.
Conclusie: Lekkere trip en goede uitgangspositie voor komende woensdag. Nu niet meer loslaten en met 100% steun op de tribunes plaatsen voor de Champions League!
Tekst: Rooibos
Foto's: Baffie
