3 punten in de pocket. Meteen de belangrijkste conclusie van Dinamo Zagreb - Ajax. Na de verhalen van het kleine uitvakje dat zichzelf 2 jaar geleden in het Maksimir stadion niet eens hoorde, hoe hard de Ajacieden ook zongen, was er dit jaar een stuk meer interesse vanuit Amsterdam om af te zakken naar Zagreb.

Dat ene nieuws veranderde echter een hoop. Dinamo Zagreb moest 2 wedstrijden zonder publiek spelen en verliest 3 punten. Geen supporters mee dus. Dankzij het goede werk van Ajax werd er echter wel toestemming gegeven om 200 VIPS mee te nemen. 200 VIPS, naja 160 supporters en 40 'echte' vips.

Na het ondertekenen van een 'VIP-gedragscode' werd het groen licht gegeven voor deze supporters en kon per vliegtuig, bus of auto de reis naar Zagreb begonnen worden. Geheel op eigen risico overigens, want door de straffen van Dinamo zou er een verhoogd risico zijn.

Aangekomen in de stad waren er dan ook weinig Ajacieden te bekennen, de bus supporters zat in de buurt van het stadion onder politiebegeleiding. In de stad was het echter goed toeven, ook in Kroatie smaakt de Heineken prima, en een goede bodem leggen in een restaurantje is nooit verkeerd. Op wat argwanende blikken na was de gevreesde BBB niet duidelijk aanwezig in de stad.

Vervolgens een taxi naar het stadion om in de VIP-rij aan te sluiten. Grondig gecontroleerd. Gratis sjaal van Ajax/Aegon, mooi meegenomen met een temperatuur bij het vriespunt, en een trappenhuis dat zo lelijk was dat je je echt afvraagt hoe het 'gewone volk' hun plek moet vinden.

Eenmaal boven bleek dat we ook echt 'VIPS' waren. Allemaal in een skybox (wat doet een douche in een skybox?), gratis frisdrank (eten was helaas niet gratis) en zitten maar. De hoge heren van de UEFA hadden namelijk besloten dat vips niet staan én tot overmaat van ramp niet zingen.

Daar zit je dan met 200 man, ijskoud, leeg en kil stadion en slechts bij hoge uitzondering de elf man op het veld aan mogen moedigen. Alsof het aanmoedigen van je team een privilege is. Gelukkig mochten we nog 2x 'legaal' juichen, stel je voor dat het 0-0 was gebleven.

Al met al kunnen we terugkijken op een unieke ervaring, een wedstrijd zo meemaken zullen we waarschijnlijk nooit meer doen. Maar de vraag is: willen we dit ooit nog zo doen? Als juichen een privilege is, en zingen verboden wordt, wat blijft er nog over de van de charme van het voetbal? Voetbal is emotie en passie. Als we 90 minuten stil willen zijn in een relaxte stoel gaan we wel naar de bioscoop, daar vriezen je tenen er niet af.

(Ajax, nogmaals bedankt voor het mogelijk maken van deze ervaring!)

Tekst: NFD
Foto's: Smarty & NFD