In het forum heeft een oproep gestaan voor schrijvers voor de website. Aangezien ik vind dat ik een mening heb en ik deze graag met anderen deel, heb ik besloten om af en toe iets te schrijven voor de website.

Allereerst zal ik mijzelf eerst even voorstellen. Mijn nickname is Stuyvesant (inderdaad naar de sigaretten). Ik heb nu voor het tiende seizoen een seizoenkaart en dit is mijn tweede seizoen op VAK410. De eerste acht jaar zat ik in vak 428, maar ik steun de ideeën en doelstellingen van VAK410 vanaf het begin van het vak. Door persoonlijke omstandigheden was het voor mij vorig seizoen pas mogelijk om over te gaan naar VAK410.

Ik zal zodra ik de behoefte voel een stukje / column schrijven. Dit kan gaan over actuele zaken, maar ook over de manier van beleving rond een wedstrijd. Ik besef mij heel goed dat ik niet alle wijsheid in pacht heb, maar ik zal proberen om toch leuke stukjes te schrijven. Mocht je de behoefte voelen om mij een reactie te sturen, dan kan je mij een PM sturen op het forum. Ik ben te vinden onder mijn nickname Stuyvesant.

Met passie, emotie en onvoorwaardelijke liefde voor AFC Ajax.

Stuyvesant

(Klik op Lees verder om zijn eerste column te lezen)

Steun van de supporters

Het was ongeveer vijf jaar geleden. Ajax speelt de pannen van het dak in de Champions League en haalt na twee poules de kwartfinales. Bij de loting komt er een mooie tegenstander uit de bus: AC Milan. Dit belooft een mooie wedstrijd te worden, dus de busreis werd snel geboekt. Na een nachtje doorhalen in de bus en een leuke dag in Milaan, besluit ik rond zes uur met een man of twintig uit de bus naar het San Siro te gaan. De stemming is goed. In Amsterdam was Ajax eigenlijk de beter voetballende ploeg, maar wist niet te scoren. Ik wist vooraf al dat het moeilijk zou worden in Milaan, maar Ajax zou niet kansloos zijn.

Na het betreden van het stadion en te zijn gefouilleerd, liep ik naar mijn plek op de tribune. Langzaam keek ik om mij heen naar het grotendeels lege San Siro. Wat is dat stadion toch imponerend. Langzaam werd mijn blik naar de andere kant van het veld getrokken. Daar op de tweede ring achter het doel zat het al vol. De vlaggen en bandieri's werden al getoond. Het was duidelijk: de ultra's van AC Milan waren al om half zeven in het stadion om ons welkom te heten en te intimideren. En dat terwijl de wedstrijd pas om kwart voor negen zou beginnen.

Over het resultaat van de wedstrijd zal ik het niet hebben. (3-2 nadat Ajax twee keer terugkwam van een achterstand. Doelpunt van kakkerlakje Tomasson in blessuretijd na het uitglijden van Chivu.) De ultra's van AC Milan hadden zich de hele wedstrijd laten gelden en hun ploeg naar de overwinning geschreeuwd. Op de korte zijde met AC Milansupporters deed zowel de eerste als de tweede ring mee. Het was alsof Ajax tegen een orkaan van geluid voetbalde.

Toen ik terugliep naar dus dacht ik bij mijzelf dat het toch machtig mooi zou zijn als die passie en emotie van de ultra's van AC Milan ook door ons Ajaxsupporters in de Arena kon worden gebracht. Een muur van geluid op een korte zijde achter het doel. Passie, emotie en onvoorwaardelijke liefde voor de club. Intimidatie, zodat de tegenstander weer met 1-0 achter staat als de ploegen het veld betreden. Dit werd mijn droom, net zoals Martin Luther King ooit een droom had. Gedurende de jaren daarna dacht ik nog af en toe terug aan deze droom.

In die tijd stond de Arena bekend als een kil sfeerloos stadion, waar de supporters alleen heen gaan om de uitslag te controleren of om te netwerken. Ik zat toen nog in vak 428 en daar was de definitie van het aanmoedigen van Ajax de spelers uitfluiten als het spel in de ogen van de supporters niet voldoende was. Als je als fanatieke supporter vol emotie opsprong, dan kreeg je afkeurende geluiden om je heen te horen.

Dit seizoen. Ajax speelt tegen FC Groningen en staat met 1-0 voor. Er moeten nog ongeveer 10 minuten gespeeld worden. FC Groningen heeft net een vierde spits ingebracht en gaat va banque op de aanval spelen. Ajax wankelt en heeft duidelijk steun nodig. VAK410 voelt aan dat de ploeg deze steun nodig heeft en zet nog eens aan. Steeds harder klinkt het ‘Lalalalalalala, Ajax Amsterdam' en de sjaaltjes en de shirts gaan de lucht in. De F-side haakt in en er golft een orkaan van geluid van de tribune.

Na een paar minuten neem ik de moeite om even om me heen te kijken. Als ik naar rechts kijk zie ik VAK410 vol passie en hartstocht. Ik kijk naar links en opeens valt mij op dat alle supporters van vak 426 tot en met vak 430 staan. Ze zingen en steunen Ajax. Ajax houdt dankzij de steun van de supporters stand en wint de wedstrijd met 1-0.

Op 4 november 2008 werd de droom van Martin Luther King waarheid. Zou dit voetbalseizoen dan mijn droom ook waarheid worden? Een orkaan van geluid vanaf de zuidtribune, waarbij zowel de eerste als tweede ring de ploeg onvoorwaardelijk steunen. De eerste thuiswedstrijden geven goede hoop voor de rest van het seizoen. De verhuizing van VAK410 naar de zuidtribune heeft de sfeer een goede impuls gegeven. De samenzang met de F-side is erg verbeterd en zo af en toe wordt ook de rest van het stadion aangestoken om mee te zingen.

Natuurlijk besef ik mij dat er van andere vakken op de tweede ring van de zuidtribune niet verwacht mag worden dat zij Ajax 90 minuten vocaal ondersteunen, zoals wij dat doen. Iedereen in het stadion heeft zijn eigen beleving. Maar laten we op het moment dat Ajax het nodig heeft op de zuidtribune als één man achter de ploeg gaan staan. Op die manier weet de tegenstander dat het toch geen zin heeft om va banque te gaan aanvallen, want er valt niets te halen.

Met passie, emotie en onvoorwaardelijke liefde voor AFC Ajax.

Stuyvesant

Als je wilt reageren op deze column, kan je mij een PM sturen op het forum.