Ben ik net klaar met al die mensen die een beetje aan me jas lopen te kloppen, wordt ik nog eens tegen gehouden bij de roltrap. Of ik m'n identiteitskaart even wilde afgeven. Waarom dan? ‘Postcodeloterij'. Nee dank je wel, geen interesse en ik probeer mijn weg naar de roltrap te vervolgen.

Maar de snuiter met zijn mooie blauwe jas blijft volharden. Mag ik je identiteitskaart even zien, nee bedankt. Ik ben die commerciële troep rondom het stadion wel een beetje zat. Maar de beste man blijft, volgens het script, aandringen. Inmiddels krijgt hij steun van nog zo'n pipo. Nu werd de vraag door hun beantwoord met ‘dat krijg je straks wel te horen, eerst je kaart'. De humoristische scene die zich afspeelde voor de roltrap heeft inmiddels wat publiek erbij getrokken.

‘Laat eerst je blauwe kaart maar eens zien dan', een blauwe kaart hoort elke steward en beveiliger in de Arena op zak te hebben voordat ze je iets mogen vragen. De man verstijfd en blijft stoïcijns doorvragen naar de ID-kaart, het A4'tje in zijn handen met stadionverbodnamen is bijna doorweekt van angstzweet. Een wat jonger mannetje in een blauwe jas, laat dan vol trots zijn blauwe kaart wel zien. Vol goede moed wordt de lijst met namen bekeken, nee jammer... staat niet op de kaart.

Tot zondag!