Pet op, sjaal om, je Ajax-shirtje aan en op naar het stadion. Aan de hand van je vader. Een kaartje voor de wedstrijd, lange zijde of korte zijde. Het maakte eigenlijk niet uit, als je maar een goed zicht had op de fanatieke kern en het uitvak. Je voelde daar de spanningen, de sfeer. Weken voor de wedstrijd bestudeerde je elke dag het kaartje, eventjes vasthouden. En natuurlijk het aftellen naar de wedstrijd.

De essentie van voetbal is een gevoel. Nee, hét gevoel. Daar gaat het om. De trots, de kleuren en de spanningen. Achter de televisie mis je dit allemaal. Sommige mensen zullen het nooit begrijpen, maar dat hoeft ook niet. Dat is juist het bewonderswaardige aan een cultuur.

Alles gaat veranderen. Mensen zijn niet bang voor veranderingen, verandering is nou eenmaal de enige constante in het leven. Maar of we er allemaal blij mee zijn? We vallen in de herhaling, maar het voetbal is niet meer van ons. Het is niet meer van de vaders met hun zonen, de jongens achter de goal, de opa’s met hun sigaartje op de lange zijde en de uitsupporters.

Langzaam aan worden we verdreven van ons terrein, weg gestuurd van waar onze roots liggen. Snelle marketingmannetjes weten wel hoe ze het voetbal kunnen vermarkten, dat er geld in zit, en veel ook. Daar passen de oerbewoners van de tribunes niet meer bij. De burgemeesters vinden dat ook, de stadions worden onderhand gezien als de probleemwijken van Vogelaar. En zo geschiede dat het fenomeen ‘uitsupporter’ een uitstervend ras is.

Geen uitsupporters tussen Ajax en Den Haag, Ajax en Feyenoord en je hoeft geen glazen bol te hebben dat na zondag ook tussen Ajax en Utrecht meer uitsupporters worden uitgewisseld. Lekker makkelijk toch? Individueel Nederland bestaat tussen vier lichtmasten niet. Generalisatie alom. Duizenden supporters worden de dupe van een aantal verbale uitingen. Niet alleen de uitsupporters worden gestraft, niet alleen de thuissupporters worden gestraft. De essentie van het voetbal verdwijnt..

VAK410

VOETBAL IS VAN ONS

TEGEN HET MODERNE VOETBAL