Spartak Moskou - AFC Ajax (3-0) |
22 mrt 2011 |

Foto's: drpuff, Bijlmer Bartje & ZSKB

De trip naar Moskou begon eigenlijk al vooraf de wedstrijd Ajax - Anderlecht. Ajax stond op dat moment al met 1 been in de 1/8' finale, Basel of Spartak Moskou zou in die ronde de tegenstander worden. Net als voor elke loting in Europees verband doen een aantal jongens hun huiswerk. Netjes wordt per club/stad de mogelijkheden bekeken. Is het te bereizen met de auto, organiseren we een 410-bus of gaan we toch vliegen. Basel was daarin appeltje-eitje, dat zou sowieso een 410-bus worden. Moskou was van een andere orde. Vliegen vanaf Amsterdam was duur, dus er werd verder gezocht. Op de heenreis vliegen van Weeze naar Riga, daar de nachttrein naar Moskou pakken. Op de terugreis zou dan nog tussenstop worden gemaakt in Stockholm, het was mogelijk voor € 150,-. Uiteindelijk was de reëelste optie om te vliegen vanaf Hannover. Tja, het kost alleen geld maar ook veel geduld en geregel om uiteindelijk je club naar de kwartfinale te schreeuwen. Om niet te vergeten eerst nog een visum voor de Russische federatie te regelen.

Uiteindelijk reizen er 100 jongens richting Moskou om Ajax daar te volgen. Doordat de vlucht vanaf Hannover vertraging had opgelopen werd de training geskipt. Snel inchecken bij het 0 sterren hostel (door de € 16 euro per nacht waren de verwachtingen al niet zo hoog gespannen) en op richting stad. Eenmaal per metro aangekomen in het centrum was het even zoeken naar de uitgang. Moskou is een wereld stad met 10 miljoen inwoners, welke het cyrillisch schrift machtig zijn. Een bordje exit , uscita, salida of sortie was dan niet snel gevonden. Afijn, na 10 minuten wandelen onder het rode plein stonden ook wij op het bekendste plein van Rusland. Na de eerste toeristische trekpleisters te hebben aanschouwd werd er gedineerd in de bekendste keten van de wereld, we blijven supporters. Om vervolgens koers te zetten richting een club of kroeg. Met de techniek van tegenwoordig, en gratis wifi, is het een koud kunstje om je locatie te bepalen en de hotspots te ontdekken. Jammer genoeg is niet alle informatie up-to-date waardoor je 4 keer door een straat loopt waar toch echt die ene Irish pub hoort te zitten. Waar in Amsterdam de dames al in de korte rokjes lopen, de narcissen bloeien en de terrassen vollopen is het in Moskou nog hartje winter. De temperatuur lag 's avonds goed onder het vriespunt. Met behulp van een Nederlandse sprekende Oekraïner werden we uiteindelijk de ‘goede' kant opgestuurd. De eerste de beste kroeg werd na een kwartier lopen over de Tverskoy bul'var bestormd. Binnen een mum van tijd werden de eerste pints soldaat gemaakt en werd de vodka genuttigd. Ondertussen kijkend naar wat Champions League wedstrijden, voorzien van Russisch commentaar. Het tijdsverschil van 2 uur later werkte vooral in de ochtend niet in ons voordeel. Waar bij Europese uitwedstrijden de animo doorgaans groter is, wordt de middag voor de wedstrijd vooral besteed op een plein met bier drinken en plaatselijk schoon bekijken. Ditmaal werd het vodka en plaatselijk cultureel schoon. Na een broodje te hebben gegeten slenterde we verder door de Russische hoofdstad. Een vroeg sushi diner bracht ons in het hostel om ons op te maken voor de wedstrijd. De spanningen waren toch aanwezig, een 0-1 achterstand is zeker te overbruggen. Zou je denken. Al was het goede spel tijdens de eerste ontmoeting niet te rijmen met de geleverde prestatie in Tilburg.

Via metrostation Park Kul'tury werd de oranje lijn gepakt richting Sportivnaya station, het metrostation van stadion Luzhniki. Net als lijn 54 richting Gein zat ook deze lijn richting stadion bomvol.
In je hoofd wetende dat die honderden Russen je bloed kunnen drinken zijn er weinig opties dan je kalm te houden. Na een kort ritje van 5 minuten konden we uitstappen. Waar de Russen in het openbaar erg terughoudend en kalm zijn, is dat in de omgeving van het stadion totaal anders. Op de meterslange roltrap van het station werden diverse songs ingezet. Iedereen zong mee, iedereen droeg de clubkleuren, behalve wij. Het metrostation uitgekomen werden we per politie-escorte de ‘veiligheidszone' ingeloodst. Een speciale route richting stadion welke vrij is gehouden van publiek. Het aantal agenten dat voor deze wedstrijd is ingezet is schrikbarend. Na het omwisselen van het kaartje werd de grotere groep opnieuw ingesloten en onder begeleiding richting stadion geloodst. Na 2 korte fouilleringen, 1 stevige fouillering en een detectiepoortje zaten we dan eindelijk in het stadion. Maar nog niet op het vak.

Er waren ongeveer 100 Ajacieden meegereisd, het vak dat voor ons werd vrij gehouden had twee ingangen welke werd bewaakt door 2 a 3 agenten. Hoe kun je het dan ook in je botte Amsterdamse hersenen halen om bij de verkeerde ingang naar binnen te lopen. Regels zijn immers regels, welkom in het Russisch regime. Ook voor de ingang van het vak werd er nog even op je jas geklopt, of je toevallig niet een flesje drinken de tribune probeert op te smokkelen.

Het Luzhniki stadion is een groot machtig stadion met bijna 90.000 zitplaatsen. Jammer genoeg hebben ook hier de stoelen vreemde kleuren. Tijdens de warming-up golven de eerste songs door het stadion, zowel van Spartak-zijde als vanuit het uitvak. Of de spelers er ook maar iets van hebben gehoord, is de vraag. De afstand van het vak tot aan het veld was immens.

Bij opkomst van de spelers verscheen een mooie choreografie aan de overzijde, welke werd opgevolgd door veel vuurwerk. Tijdens de minuut-stilte bleef de zang aanhouden. Over de wedstrijd kunnen we kort zijn, deze is er in Moskou namelijk niet geweest. Na de 2-0 in de 30e minuut was het al over en uit. Toch blijf je dat beetje hoop houden op een mirakel, zoals altijd. Maar tevergeefs. Pas in de tweede helft kwamen er serieuzere kansen. Dat er zelfs in 180 minuten voetbal niet werd gescoord tegen Spartak Moskou is zeer teleurstellend te noemen.

Na de wedstrijd werd het uitvak al vrij snel vrijgegeven en werden wij wederom per escorte richting metrostation geleid. Zover bekend zijn er vooraf en na de wedstrijd geen noemenswaardige incidenten geweest. De enige remedie na de uitschakeling was in de kroeg te vinden. Tegen middernacht werd er op de Smolenskiy bul'var getracht een snorder te regelen. We hadden twee minuten nodig om 8 auto's gereed te hebben staan. Na enkele constructieve conversaties met de Moskovieten werd voor 300 roebel per Lada uit 1921 koers gezet richting club Propaganda. Hetgeen daar gebeurde is een mooie herinnering voor de aanwezigen. Wanneer de club zijn deuren rond 06.30 sloot werd er nog een afzakkertje genuttigd in de Minibar. Na anderhalf uur werd toch maar besloten om ons in het Russische metronetwerk te wagen. Je wekker ging immers om 11.30 uur. Het was een onvergetelijke trip...

 
LAATSTE FOTOVERSLAG