Timisoara-uit, altijd lastig te bereiken. Toen de loting ons een aantal maanden geleden koppelde aan het Roemeense Timisoara werd de grote google-zoektocht gestart om te bepalen hoe we daar het goedkoopst (we blijven Joden) en het makkelijkst konden komen. Het bleek dat 5 tientjes per persoon en een hele Eurotrip voor ons de optie was.
Tekst: NFD
Foto's: NielsHarley
Dinsdagochtend werd op een tijdstip dat de meeste mensen nog gewoon sliepen de reis ingezet naar vliegveld Weeze, waar onze vrienden van Ryanair een vliegtuig klaar hadden staan dat ons voor het bedrag van 1 eurocent naar Bratislava zou vervoeren. Rond een uurtje of 8 landden we in de inmiddels bekende Slowaakse hoofdstad, waar een paar muntjes van een euro al genoeg waren voor een goed ontbijt. Helaas was het weer niet zo als een paar maanden terug, maar ja, het was ook maar een tussenstop.
De volgende reis op deze eurotrip naar Timisoara was de bus naar Budapest. Aangekomen op het foeilelijke busstation in Bratislava was het een behoorlijke tijd wachten. De bus had vertraging en bleek ook nog eens kapot te zijn. Dat brutale mensen de wereld hebben werd echter weer snel bewezen, een stukje verderop stond een andere bus naar Budapest en een gesprekje met de chauffeur was genoeg om ons voor 2 euro per persoon mee te nemen naar Hongarije. 2 euro voor een busrit van meer dan 2 uur, inclusief gratis koffie en oordoppen, prima deal.
Budapest werd door ons gekozen als verblijfsplaats voor een nacht, en na het inchecken in het hostel en een hapje smerig eten werd de reis naar een van de plaatselijke thermaalbaden ingezet. Even een paar uur in de sauna en meer dan 15 baden van verschillende temperatuur liggen is nooit verkeerd na een tijd reizen. Natuurlijk kwamen we daar ook weer Nederlanders tegen en na een tip van de dames werd een of andere semi-karaoke bar verkozen als de plek om de avond te spenderen. Gelukkig stond 'Three little birds' op de playlist en konden we een paar keer doen waar we goed in zijn: veel te dronken veel te hard en veel te vals zingen.
Het lichaam van de meesten sputterde dan ook flink tegen toen de volgende ochtend om 7:13 de luxe intercity klaar stond die ons van extra nachtrust kon voorzien en ook nog eens rechtstreeks naar Timisoara bracht. Daarvoor moest de plaatselijke supermarkt (half 7 ging die open) nog even bezocht worden om de nodige proviand in te slaan, maar met een ruime speling van 4 minuut 10 werd de trein gehaald.
Na een treinreis van ruim 5 uur door gebieden die er zo mogelijk nog armoediger uitzien dan die ene stad aan de Maas kwamen we uiteindelijk in de stad van bestemming aan: Timisoara. Voor een kleine 1.5 euro per stuk pakten we daar 3 taxi's naar het hotel, waar een warme douche op ons wachtte. Net als de taxi kostte ook het eten in het hotel vrijwel niets en we besloten om onder genot van een koude Heineken maar gebruik te maken van de Roemeense keuken, de wedstrijd was toch pas om 22:00 plaatselijke tijd. Door SMS-verkeer met bekenden waren we er inmiddels ook achter waar de kroegen zaten, maar zoals op vele Europese trips, de Ierse pub bleek weer eens de beste optie voor dorstige Ajacieden. Vanuit de Ierse pub in een taxi-corteo naar het stadion dat in een kuil gelegen bleek te zijn, van buiten zag je alleen een graswand, van binnen een behoorlijk aantal paarse stoeltjes en een afgrijselijke plak asfalt om het veld heen. Onoverdekt, vervallen maar toch een stadion met charme. Over de wedstrijd zelf hoeft niet veel gezegd te worden, weer 2 rode kaarten voor de tegenstander, weer een eenvoudige overwinning, alleen die penaltys mogen er best in Luis.
In Timisoara was het na de wedstrijd inmiddels middennacht en onze vlucht ging al om 7.20, maar toch moest het nachtleven nog even onveilig gemaakt worden. Rond de 30 Ajacieden waren te vinden in club No Name, waar alles, zoals inmiddels bekend, weer vrijwel niets kostte. Toen om half 6 de taxi voor kwam rijden sliep de helft van onze groep dan ook nog als een blok, maar gelukkig waren er een paar wel wakker, zodat we rechtstreeks vanuit ons bed de taxi en daarna het vliegtuig in konden rollen. Wizzair bracht ons naar Bergamo airport, waar we rond een uurtje of 8 plaatselijke tijd aankwamen. Tijd genoeg om te ontbijten, te shoppen of het stadion van Atlanta met een bezoekje te vereren, want de vlucht naar Weeze ging pas in de middag. Aangekomen in Weeze waren er nog wat probleempjes met een auto die op de heenweg kapot was gegaan, zodat we na tussenkomst van een Duitse takelwagen pas rond een uurtje of 9 de weg terug naar huis konden vervolgen. Voor de werkenden onder ons dus weer een korte nacht, voor de studenten eindelijk uitslapen.
