Timisoara-uit, altijd lastig te bereiken. Toen de loting ons een aantal maanden geleden koppelde aan het Roemeense Timisoara werd de grote google-zoektocht gestart om te bepalen hoe we daar het goedkoopst (we blijven Joden) en het makkelijkst konden komen. Het bleek dat 5 tientjes per persoon en een hele Eurotrip voor ons de optie was.
Dinsdagochtend werd op een tijdstip dat de meeste mensen nog gewoon sliepen de reis ingezet naar vliegveld Weeze, waar onze vrienden van Ryanair een vliegtuig klaar hadden staan dat ons voor het bedrag van 1 eurocent naar Bratislava zou vervoeren. Rond een uurtje of 8 landen we in de inmiddels bekende Slowaakse hoofdstad, waar een paar muntjes van een euro al genoeg waren voor een goed ontbijt. Helaas was het weer niet zo als een paar maanden terug, maar ja, het was ook maar een tussenstop.
De volgende reis op deze eurotrip naar Timisoara was de bus naar Budapest. Aangekomen op het foeilelijke busstation in Bratislava was het een behoorlijke tijd wachten. De bus had vertraging en bleek ook nog eens kapot te zijn. Dat brutale mensen de wereld hebben werd echter weer snel bewezen, een stukje verderop stond een andere bus naar Budapest en een gesprekje met de chauffeur was genoeg om ons voor 2 euro per persoon mee te nemen naar Hongarije. 2 euro voor een busrit van meer dan 2 uur, inclusief gratis koffie en oordoppen, prima deal.
Budapest werd door ons gekozen als verblijfsplaats voor een nacht, en na het inchecken in het hostel en een hapje smerig eten werd de reis naar een van de plaatselijke thermaalbaden ingezet. Even een paar uur in de sauna en meer dan 15 baden van verschillende temperatuur liggen is nooit verkeerd na een tijd reizen. Natuurlijk kwamen we daar ook weer Nederlanders tegen en na een tip van de dames werd een of andere semi-karaoke bar verkozen als de plek om de avond te spenderen. Gelukkig stond 'Three little birds' op de playlist en konden we een paar keer doen waar we goed in zijn: veel te dronken veel te hard en veel te vals zingen.
Het lichaam van de meesten sputterde dan ook flink tegen toen de volgende ochtend om 7:13 de luxe intercity klaar stond die ons van extra nachtrust kon voorzien en ook nog eens rechtstreeks naar Timisoara bracht. Daarvoor moest de plaatselijke supermarkt (half 7 ging die open) nog even bezocht worden om de nodige proviand in te slaan, maar met een ruime speling van 4 minuut 10 werd de trein gehaald.
