Waar ‘Ons aller Ajax’ in Tilburg aantreed tegen Willem II, besluiten andere jongens om Athene te bezoeken. Even weer wat bekende opzoeken van Gate13, (Panathinaikos) en uiteraard pakken we de beladen derby tegen Olympiakos mee. Het is inmiddels niet meer bij te houden hoe vaak Athene in al die jaren is bezocht. Enkele maanden geleden waren we nog aanwezig met een groepje in het uitvak in Eindhoven en vervolgens een paar dagen later thuis tegen Eagles waren de jongens van Gate13 bij ons op bezoek.

Vanuit Duitsland vertrekken we samen met een afvaardiging van Gate13 Germany richting Griekenland. Eerst wordt nog even het plaatselijke Gate13 clubhuis in Duitsland bezocht voor we vertrekken. Afgelopen zomer tijdens de Copa Amsterdam waar zowel Ajax als Panathinaikos aantraden was er een aardige Griekse delegatie uit Duitsland aanwezig. 

Ondanks dat we al vaker deze derby hebben meegemaakt, is een dag voor deze wedstrijd de spanning goed voelbaar. En ook al worden dit soort wedstrijden al jaren zonder uitfans gespeeld, het blijft speciaal en onvergetelijk om het mee te maken. Voordat we de wedstrijd bezoeken is het eerst tijd voor een vrouwen volleybal wedstrijd in Tafos, dat is de hal onder de tribune van Gate13. Als deze bomvol is dan kan het er spoken. De wedstrijd wordt met winst afgesloten en dat betekent dat de focus vanaf nu op de derby gaat. We moeten de dag doorkomen en de spanning is sterk aanwezig. 

We gaan van het ene Gate13 clubhuis weer naar andere, veel wijken of sub-groepen hebben hun eigen clubhuis, en dat geldt ook voor de andere clubs uit Athene, Olympiakos en AEK Athene. Dat is dan ook de reden dat het al jaren lang ook op doordeweekse dagen uit de hand loopt als mensen aanwezig zijn in de clubhuizen. Het grootste clubhuis is de 'Central Club' op zo’n 100 meter van het stadion vandaan, in eerdere verslagen vertelde wij dat dit geen normaal clubhuis is. Hier bevinden zich een grote discotheek, een fitness & boxing ruimte, een eigen Gate13 radio station, een tattoo-shop en slaapkamers. Op de begane grond kun je rustig zitten of wat drinken aan de bar of even lekker gamen of tv kijken. Omdat Panathinaikos in veel verschillende takken van sport meedoet komen de supporters vaak bijeen en zijn de clubhuizen bijna dagelijks open. Na veel jongens en verschillende clubhuizen weer gezien te hebben en waar er tevens veel vuurwerk is afgestoken, wordt er lekker van de avond en nacht genoten die verder rustig blijft.

Na een korte nacht is het de dag van de wedstrijd, de belangrijkste wedstrijd van het seizoen. Verliezen is geen optie. Tevens staat men bij winst ook nog maar drie punten achter op Olympiakos. Met de Griekse afdeling uit Duitsland vertrekken we richting de Central Club, de spanning is voelbaar op straat en het is pas 12 uur s ’middags en nog ruim 7 uur voor de wedstrijd. We lopen langs het hoofdbureau van de politie die zich nu al klaar maakt, ze ogen nerveus want in Griekenland is het buiten het voetbal om ook nooit echt bepaald rustig. We zien een kleine 80 man lopen die zeggen dat we mee moeten lopen, er is iets gebeurd maar wat precies dat is onduidelijk. Met ongeveer 150 jongens van Gate13 verzamelen we buiten de ingang bij het stadion, er wordt geroepen dat de politie een slot op het hek heeft gezet zodat niemand naar binnen kan. De politie kan daardoor zoeken naar vuurwerk. Uiteindelijk word het slot verwijderd onder luid gezang en keren we terug richting de Central Club waar we wat eten en drinken. 

Als sommige even naar het stadion lopen is de politie al met een leger aanwezig. We praten dan over zo’n 5 uur voor de wedstrijd. Alles wordt afgesloten zodat niemand bijvoorbeeld bij de spelersbus van Olympiakos kan komen. 3 uur voor de wedstrijd besluiten we naar het stadion te lopen vanaf Central Club. Met honderden gaan we onder luid gezang en vuurwerk die kant op. In tegenstelling tot bijvoorbeeld in Nederland is het hier heel normaal om al zeer ruim voor de wedstrijd aanwezig te zijn in het stadion. We zoeken onze plek op en het wordt steeds drukker en drukker, ongeveer 2 uur voor de wedstrijd en het stadion is al bomvol. Het prikkeldraad aan het hek wordt verwijderd met een kniptang en mensen staan op de hekken en langzaam klinken de eerste liederen. 

Met nog een uur te gaan voor de wedstrijd beginnen de bekende taferelen. De spelers van Olympiakos komen het veld op en vuurpijlen, lichtkogels en fakkels worden afgeschoten richting de spelers. Om de paar seconden gaat er een zware knaller af. Niemand raakt gewond. Het hele stadion begint hard te schreeuwen en te zingen tegen hun aartsvijand, de tribune trilt en iedereen gaat helemaal los. 

Even later komt Marinakis , de corrupte voorzitter van Olympiakos en tevens ook van de Griekse Superliga, het veld op. Je moet je voorstellen dat Marc Overmars naast algemeen directeur van Ajax ook de baas bij de KNVB zou zijn, het kan gewoon in Griekenland. Er worden vuurpijlen richting Marinakis geschoten en hij gaat vervolgens weer het veld af. Als vervolgens de trainer van Olympiakos het veld op komt en richting het doel loopt aan de kant van Gate 13 en de nodige gebaren maakt zijn de rapen daarna helemaal gaar. Vuurwerk wordt richting hem geschoten en gegooid en mensen proberen het veld op te komen. Men gaat dwars door een hek heen en de reclame borden worden omver geschopt. Het is een zooitje, verderop gaan stafleden van Olympiakos en beveiligers van Panathinaikos met elkaar op de vuist, Pereira de trainer van Olympiakos vlucht met wat beveiliging de spelerstunnel in.

De confrontatie met de ME kan beginnen. Met stokken, kettingen en vuurwerk gaat men de strijd aan tegen de ME. Het is glad op het veld want het regent een beetje maar dat mag de pret en de chaos niet drukken. Het is een gigantisch zooitje maar eigenlijk gebeurd dit jaarlijks en niet alleen hier maar ook in andere stadions, het is eigenlijk altijd hetzelfde verhaal met dit soort wedstrijden, je raakt eraan gewend en je kijkt er niet meer van op. Even later worden stoelen ook op het veld gegooid richting de ME, en na wat charges probeert iedereen terug te keren naar het vak. Maar omdat er slechts een kleine ingang is valt dit niet mee. Hier en daar raken enkele supporters bekneld en de ME slaat er meteen op los.

Door de hekken gaat het slaan en gooien met spullen door, bommen worden gegooid en even later raakt een ME'er een deel van zijn hand kwijt nadat hij een stuk vuurwerk tegen zich aan gegooid krijgt. Ook dit hebben we al eerder gezien. Als de rust terugkeert gaan we weer terug naar onze plek en is het wachten op de opkomst van de spelers. De zang gaat keihard door en het gaat steeds harder regenen, het clublied start en het doek met ‘WAR ZONE’ hangt aan de hekken waarna er vervolgens vele fakkels ontstoken worden, prachtig gezicht en eigenlijk iets wat we altijd zien bij de meeste topclubs in Griekenland.

Tijdens de eerste helft verloopt alles rustig en gebeurd er niet veel op het veld, de meeste hebben hun capuchon op want het is hard aan het regenen en er wordt in het hek geklommen om de wedstrijd beter te kunnen zien. In de tweede helft gebeurd het onmogelijke. Panathinaikos scoort de 1-0, een gekkenhuis ontstaat. Je voelt de beleving, passie en ultieme vreugde van alle mensen op de tribune. Geweldig ! Yannis Anastisiou, de coach van Panathinaikos en natuurlijk bij ons bekend viert het uitbundig mee. Even later volgt de 2-0 en wat er dan gebeurd is onbeschrijfelijk. Midden in de stromende regen valt iedereen over elkaar heen en klinkt vervolgens het lied ‘Horto Magico’heel hard.

Maar een Griekse derby zal geen derby zijn zonder corruptie. Er is een extra tijd van 5 minuten. Olympiakos scoort niet echt verrassend in de 96e minuut de 2-1. Meteen na de goal wordt er vuurwerk op de spelers van Olympiakos geschoten en worden ze bekogeld van alle kanten met van alles en nog wat. De scheidsrechter fluit voor het einde en de spelers vluchten richting de spelerstunnel. Een eindstand van 2-0 was goed geweest maar omdat Olympiakos de tegengoal scoorde moeten ze nu meer dan 3 punten verspelen en dat wist iedereen hier. Wederom worden we genaaid in de blessuretijd maar dat kan ook niet anders met een voorzitter als Marinakis die beschuldigd wordt van het omkopen van scheidsrechters. 

De spelers van Panathinaikos zorgen dat de rust terugkeert en proberen er een feestje van te maken, een deel van Gate13 rent het veld op en wij besluiten ook om maar wederom het heilige gras te voelen. Na een klein kwartier gaan we het stadion uit en besluiten we naar het centrale clubhuis te gaan, even nog napraten en nagenieten van deze gruwelijke avond.

Reisjes naar Athene die gaan nooit vervelen, dat moge duidelijk zijn. Er heerst een heerlijke beleving die je dagelijks voelt, de passie voor hun club voor elke tak van de sport, soms zijn er wel 25.000 man aanwezig bij een basketbal wedstrijd waar ze tot de betere teams van Europa behoren. Voor de supporters maakt het maakt allemaal niet uit welke sport het is, het gaat hun om de club Panathinaikos. Die verdedigen ze in alle takken van de sport net zoals andere clubs dat ook doen. 

Na de derby gaan we nog niet weg want we zijn er nog een paar dagen. De Central club is gewoon open en de radioshow waar je niks van begrijpt is ook een dag na de wedstrijd leuk om mee te maken. Hoe vaak je er ook komt, Athene zal nooit gaan vervelen, net zoals dat voor hun en vele andere Amsterdam ook nooit zal vervelen.