'Glippen in het Moderne...'

De eerste regel in het boek 'F-Side is niet makkelijk!' luidt: "Waarom betalen voor een voetbalkaartje als het ook gratis kan?", waarna er vier pagina's volgekaligrafeerd staan met een verscheidenheid aan tips en trucs om binnen te glippen in het vroegere Olympisch Stadion, De Meer en de huidige grindbak, de ArenA. De moderne glipper wordt het hedendag moeilijker gemaakt door alle technische snufjes in en rondom de voetbalvestigingen, maar om het onmogelijk te noemen gaat te ver.

We schrijven vrijdagavond. Een donkere, grauwe nacht ligt in 't verschiet met veel regen en wind op komst. Op de tv achter mij hoor ik Top Gear-presentator Jeremy Clarkson zijn frustraties botvieren op 'the German equivalent of Top Gear' tijdens een race in het Belgische Zolder en op mijn MSN-venster volg ik, met af en toe enige toevoeging aan het gesprek, een conversatie tussen twee vrienden die graag wat danspasjes willen maken, maar geen overeenstemming kunnen bereiken. Uiteindelijk wordt het uitgaan gelaten voor wat 't is en spreek ik samen met 'n vriend af om naar Duitsland af te reizen naar de 'Rhein Derby'. Het Borussia Mönchengladbach van de Venlonaar Jos Luhukay en oud-kakkerlak Patrick Paauwe tegen het roemruchtige 1.FC Köln, waar vroeger Toni Polster en Lukas Podolski hun kunnen hebben vertoond.

Op internet is weinig informatie te verkrijgen over de beschikbaarheid van de tickets, dus we besluiten om op de bonnefooi er naartoe te rijden. Mochten er daadwerkelijk geen tickets meer te krijgen zijn, dan hebben we het reserveplan om de Deutsche Autobahn te trotseren met onze Yaris en zestig kilometer zuidwaarts af te dalen naar Leverkusen om daar Bayer 04 Leverkusen, in 2002 verliezend Champions League-finalist, tegen Hertha BSC, de oud-club van Nando Rafaël en Bryan Roy, bij te wonen.

Zaterdagmorgen om 09:15u vertrokken we met de bolide uit Nederland richting het Rurhgebied. Onderweg werd het nodige proviant ingeslagen, voordat onze rubber banden het 'Germanische'-asfalt toucheerden en we, in geval van een Notzustand, onszelf niet hoefden te wagen aan het Duitse, droge brood en gepasteuriseerde melk.

Na twee uur fahren doemden de borden 'Nordpark' op en lag het Borussia Park in zicht. Ik moet de Duitsers nageven dat ze niet veel goeds hebben gedaan een ruime zestig jaar geleden, maar voor de brede snelwegen, de ontbrekende maximumsnelheid en bordaanduidingen neem ik toch m'n petje af. Na een aantal stoplichten te zijn gepasseerd, kwamen we aan bij een gigantische ruimte vol parkeermogelijkheden en strakke rijen lantaarnpalen geflankeerd door hekvlechtwerken, waar ook de NSDAP-toespraken niet misstaan hadden. Na even oriënterend gestopt te hebben, besloten we de weg te volgen wat leidde tot een tweetal, in oranje hesjes gehesen, vrouwelijke stewards. "Goodmorning", klonk het vriendelijk met een Duits accent. We besloten ons niet te laten kennen en ons Duits vocabulaire open te gooien. Na al na twee woorden door de vocabulaire van drpuff heen te zijn, neem ik, in eveneens gebrekking Duits, het gesprek over. "Gutentag Frauleine, ist es möglich Karten für de heutiges Spiele zu kaufen am stadion?". Helaas was dit onmogelijk, omdat dit 'n 1.Bundesliga-derby was en alle 54.000 kaarten over de toonbank zijn gegaan. Scheisse! Op naar Leverkusen dan maar. Tchuss!

Doch, na de eerste afslag besloten we toch in Mönchengladbach te blijven om nog even het centrum met een bezoek te verblijden en kijken wat er mogelijk was met betrekking tot enige achterdeurpraktijken op de 'zwarte markt'. Het was tien minuten sturen naar het Hauptbahnhof, met enige hulp van Google Earth Mobile, waar zich een betaalbare (tachtig cent per uur) parkeergarage bevond. Auto geplant, sigaretten, geld en camera's uit de tas gehaald en met de benenwagen naar het station gesjokt. Op het stationsplein stonden al wat Borussia-fans de kelen op te warmen met liederen en tegelijkertijd af te koelen met blikken en flessen bier van minimaal een halve lieter. Duitsers doen niet veel, maar als ze het doen doen ze het direct goed. "Gib mich ein A, Gib mich U, Gib mich Scheisse FC Köln! SCHEISSE FC KÖLN!!!". Het mooie van de Duitse strijdliederen is dat alle melodieën ons bekend voorkwamen uit de schitterende aprèsski-scène, dus het was slechts een kwestie van de woorden in chronologische volgorde zetten en niemand kon ons onderscheiden van de doorgewinterde Gladbach-fan. Na het kopen van twee blikbiertjes besloten we ons aan te sluiten bij de groep, die zich inmiddels van het stationsplein naar de bushalte had verplaatst. Zonder kaartjes voor de wedstrijd, maar óók zonder kaartjes voor het openbaar vervoer stapten we, tezamen met de meute, achter in de bus en een kleine twintig minuten later (wat startproblemen daargelaten) liepen we via het Fan Haus (Von Fans, Für Fans) richting het stadion. Lantaarnpalen met talloze stickers van diverse Ultra's verraadde de levende fanscene in deze Deutsche Stadt.

Eenmaal aangekomen bij het stadion stonden er her en der wat kleine plukjes supportersschare van zowel Köln als Mönchengladbach en bleek dat de wedstrijd inderdaad in z'n geheel uitverkocht was. De enige kaartjes die aanwezig waren, waren die voor de Landenspiel tussen Duitsland en Wales. Na een tijdje rond het stadion te hebben gelopen, kwamen we bij het VIP-terrein aan. Bij elke ingang stonden één of twee stewards, dus we besloten eerst de zenuwen van ons af te piesen om vervolgens langs het hek richting een ingang te wandelen. Daar eenmaal aangekomen besloten we de gok te wagen, de stewards vriendelijk te begroeten en schijnheilig te te lopen. Voor we het wisten bleken we ons in de omloop te bevinden met aan onze rechterhand de tourniquets en aan onze linkerhand de toiletten en de trappen naar de tribunes. Even snel een kijkje nemen op de tribune en wat foto's te schieten, voordat we worden verwijdert van het terrein was de bovenliggende gedachte, maar eenmaal binnen bleken er nog wat mensen rond te lopen. Het was pas 13:00u en de wedstrijd begon pas om 15:30u. Als een stel vogelspotters hebben we zo stil mogelijk op het groene, plastic stoeltjes gezeten op de Südkurve. Links van ons kregen een aantal stewards instructies, terwijl rechts van ons een tweetal de ingang stond te bewaken. Recht tegenover ons bevond zich de Nordkurvewaar de harde kern zich tijdens wedstrijden laat horen. Het bestond uit een grote, grijs betonnen trap van zo'n zestig à zeventig meter breed die lag te wachten op de duizenden fans die Mönchengladbach kwamen ondersteunen. Rechts van ons bevond zich tevens het uitvak waar de 'Wilde Horde ‘96' van 1.FC Köln zich zou bevinden.

We besloten onze vogelspothouding weer aan te nemen en geen van de stewards aan te kijken. Gewoon stil blijven zitten. Op het veld begon om 13:30u een wedstrijd tussen de jeugdteams van beide elftallen (zo'n jaar of tien, elf waren de spelertjes). Het was eenrichtingsverkeer richting het doel van 't Tor-wachtertje van Köln die er uiteindelijk zestien om z'n oren kreeg. Terwijl ik druk bezig was de wedstrijd te analyseren en met m'n koude vingers probeerde de aansteker aan te krijgen, besloot drpuff z'n blaas nogmaals te gaan legen. Enige nadeel was dat inmiddels de ingangen geopend waren en het stadion langzaam volliep. De steward-machine draaide op volle toeren, onder streng toezicht van de Top-Truppführer, dus iedereen moest zijn/haar toegangskaart laten zien. Naast 'onze' ingang stonden twee stewards: eentje van een jaar of twintig, met een brilletje waar Steve Urkel jaloers op zou zijn geweest, die op deze manier legitiem alleen naar de wedstrijden van zijn club kan gaan en eentje van een jaar of veertig. Hij zag eruit als een echte Duitse arbeider. Naja, elke Duitser van veertig lijkt op een arbeider. Lang, lichtbruin haar, druk shag rokend, een klein snorretje en een vaalblauwe Levi 501-spijkerbroek met veel te grote Adidas-sportschoenen, welke gekenmerkt werden door knalgroene neuzen.

De laatste moest de 'partner-in-crime' worden van drpuff en met een onvervalst Duits accent probeerde hij zijn vertrouwen te winnen door te vragen waar het toilet zich bevond. Afgericht en strakregimematig als ze zijn wees hij de weg. Na de blaas te hebben geleegd tussen allemaal andere Duitse schwanzen, kwam-ie terug met twee Bratwürsten (voor een niet geheel onplezierige prijs van €2,30, inclusief zelfvoorziening qua sauzen). Met een knipoog begroette hij de steward en kon hij, in tegenstelling tot anderen, doorlopen naar de tribune.

We besloten direct van de mogelijkheid gebruik te maken om, met de andere supporters, mee te stromen naar de bovenste rij, voordat de wettige eigenaren van 'onze' plekken hun stoeltjes zouden komen opeisen. Bovenin bleken erg veel Köln-supporters zich geschaard te hebben tussen de Mönchengladbach-aanhang, maar blijkbaar hebben de stewards hier nog wel enig aanzien en ontstaan er geen problemen.

Inmiddels was ook het uitvak volledig volgelopen en liet zich goed horen. Op de Nordkurve kwamen tientallen vlaggen tevoorschijn en werden de strijdliederen ingezet. De Wilde Horde liet zich niet kennen en begonnen hun eigen liederen in te zetten, wat een prachtige sfeer gaf. De wedstrijd begon weliswaar tien minuten later (wat later door voorgevallen incidenten kwam), maar de sfeer werd er niet minder om.

De wedstrijd opzich was niet een hele interessante pot, al werd het wel op een typisch Duitse manier afgesloten: het winnende doelpunt van Köln werd in de 89e minuut gescoord, wat het 1-2 verlies betekende van Borussia Mönchengladbach en tevens, terwijl zich donkere wolken samenpakten boven de uitgestrekte NSDAP-velden, het ontslag inluidde van trainer Jos Luhukay.

Tekst: Nikitas & drpuff
Foto's: Nikitas & drpuff

Tijdens deze wedstrijd stonden vele stil bij het verlies van Para. Vandaag op de dag van de wedstrijd alweer 5 jaar geleden. In het uitvak werd met behulp van 5 mega-doeken en een tiental fakkels Para wederom herdacht.

Foto's: Neill & Remepro
Tekst: drpuff

Volendam-uit, wanneer is dat nou ooit echt lastig geweest? Ja, je huis vinden na een paar uurtjes doorzakken in de kroeg en wat haring happen. Maar op het veld? Alleen voor de beker, pijnlijk werden we uit de beker geknikkerd. Een brede glimlach verschijnt op me gezicht als ik het artikel over Bobby Haarms weer lees in De Telegraaf van 1 december. 'Mijn vriend Rob de Vries brengt me dagelijks een broodje paling, maar dat lust ik niet meer sinds de bekernederlaag van Ajax tegen Volendam. Geef mij maar liever een 'Broodje Ajax'.'

Nou Bobby, ik denk dat je trek naar een broodje paling na deze wedstrijd ook weinig goeds heeft gedaan. De wedstrijd zal de boeken ingaan van het debuut van Daley Blind, en natuurlijk Para.

Para... Voor Altijd...

Madrid. Oktober de eerste, het is 2008. Een dag die nog in het geheugen zal blijven van menig Ultra. De Champions League wedstrijd Atletico Madrid - Olimpique Marseille staat op het programma. Vooraf de wedstrijd hangen de supporters hun spandoeken op. Zo ook de Commando Ultras 1984. Op dat doek staat het symbool dat stamt uit 1984 van de groep, een doodshoofd. De politie wilde dat doek weg hebben vanwege de schedel, zonder enige dialoog aan te gaan trachtte men het doek te willen verwijderen. Maar de Ultras laten dat niet toe en verdedigen hun trots. Met als gevolg veel buitensporig geweld van de Guardia Civil waarbij vier tot vijf mensen gewond raakte. Twee Franse politieagenten hebben meer gewonden weten te voorkomen.

De capo van CU84, Santos, wordt na de wedstrijd opgepakt vanwege het gooien van een stoeltje. Er worden verschillende getuigenverklaringen afgelegd. Een wit stoeltje zou er zijn gegooid, en ander liet een rode opschrijven. De reden van zijn opsluiting heeft nog altijd twijfelachtig bewijsmateriaal en een zeer zwakke misdaad. Ondanks zijn dubbele nationaliteit (Frans/Spaans) wordt hij als Spanjaard beschouw en berecht. In de tijd dat Atletico Madrid zijn straf van de UEFA opwacht (racistische geluiden vanaf de tribunes) blijft Santos nog altijd gevangen in afwachting van het besluit van de rechter. Supporters in Frankrijk, Spanje en andere landen in Europa tonen hun solidariteit, maar de media en politiek pakken het gebaar niet op.

De trainer, Eric Gerets, is met een aantal andere de gevangen op wezen zoeken in Madrid. Ook lieten de spelers van l'OM vooraf een wedstrijd een spandoek zien dat vertelde: ‘LIBERTE POUR SANTOS'. Eerder liepen zij de warming-up nog met witte t-shirts met dezelfde tekst.

Het vergde veel tijd om het onderwerp van discussie van de politicus, Minister van Buitenlandse Zaken Bernard Kouchner, op de agenda te zetten en om zo een standpunt in te nemen en druk te zetten op de Iberische overheid om het echte verhaal te krijgen. Wat als dit geen voetbalsupporter betrof? Op 6 november kwam de Spaanse eiser met 8 jaar cel voor Santos, de reden: ‘verstoren van de openbare orde' en ‘het ondermijnen van autoriteit'. Spanje, een deel van Europese Unie?

Gisteren heeft Santos Mirasierra 3,5 jaar gevangenis straf gekregen. Hij heeft 10 dagen om in hoger beroep te gaan. Santos: ‘Ik ben een ultra, ik ben tegen geweld en agressie.'

VRIJHEID VOOR SANTOS!

Aanstaande zondag is het vijf jaar geleden dat PARA is overleden. Dit kunnen we niet zomaar voorbij laten gaan. Aangezien het uitvak in Volendam niet al te groot is en daar dus lang niet iedereen terecht kan, terwijl er ongetwijfeld meer mensen aanwezig willen zijn bij deze ‘speciale wedstrijd", willen we ook een gezamenlijke herdenking organiseren bij het graf van PARA. Vandaar dat wij via deze weg vrienden en bekenden willen vragen om aanstaande zondag om 16:00 uur te verzamelen bij begraafplaats Westgaarde om PARA bij zijn graf de herdenking te geven die hij verdiend. Bron: www.afca.nl

VAK410 wil langs deze weg Klaas-Jan Huntelaar bedanken voor de goals en de vreugde die hij Ajax heeft geschonken. Een fijn moment voor een topscorer en aanvoerder om je club te verlaten is er nooit, zeker niet niet in de winterstop. Maar de kans in Madrid kan je niet laten liggen.

Overigens willen we meteen erbij zeggen dat het bestuur en technische staf met deze verkoop de lat nóg hoger hebben gelegd dan hij al lag. Het mislopen van de dertigste landstitel dit jaar is absoluut onacceptabel, kampioen en niets minder!

VAK410 gaat voor 3 STERREN!

Afgelopen zondag waren tijdens de wedstrijd Ajax - FC Utrecht de spandoeken te zien met de teksten ‘Tegen het moderne voetbal' en ‘Nooit FC Limburg'. Het is niet gebruikelijk te noemen dat supporters van een Nederlandse club andere Nederlandse clubs steunen. VAK410 doorbreekt deze taboe.

VAK410 heeft geen enkele connectie met Fortuna Sittard, Roda JC of MVV. Zelfs een uitgesproken sympathie ontbreekt voor één van deze clubs. Reden voor het laten zien van deze doeken is dat wij het zat zijn dat sommige personen het voetbal van ons af willen pakken. Een quote onlangs van KNVB directeur Henk Kesler: Supporters hebben het over geelgroen of geelzwart dat door hun aderen stroomt. Schei toch uit, man! Dat bestaat al lang niet meer. Van ons mag deze 'voetballiefhebber' liever vandaag dan morgen nog ermee stoppen, 2010 is niet dichtbij genoeg.

Supporters houden van hun club, zij zijn 24/7 ermee bezig. Dat het sportief gezien niet altijd meezit maakt niet uit, je voelt je verbonden. Je bent trots op je kleuren, op je historie en op je identiteit. Iets wat in het hedendaagse voetbal niet altijd onaantastbaar blijkt te zijn. In Limburg is het verzet groot, in de rest van Nederland niet. Totdat het dichtbij komt. Wat als bijvoorbeeld FC Utrecht jaren kut gaat draaien, de financiële/sportieve wanhoop nabij is? Een fusie met Ajax? Nooit!

VAK410 - TEGEN HET MODERNE VOETBAL

Voor de tweede keer in korte tijd kwam FC Utrecht op bezoek in Amsterdam, eind september nog voor de beker, ditmaal voor de competitie. Het uitvak zat wederom aardig gevuld, als het gratis is dan worden voor sommige de principes iets minder waard.

Op VAK410 was bij opkomst van de spelers weer eens een choreografie te zien. Een van de twee logo's van het VAK was op een doek gespoten, de sjaal van het logo wapperde lekker over de tweede ring. Eromheen werden veel bandieri's uitgedeeld, tezamen vormden deze de kleurencombinatie van Ajax en Amsterdam. Door het uitknippen van het logo werd de uitvoering ervan ook wat moeilijker, resultaat was een gescheurd deel van de hoed. Al met al is er toch een fraaie actie neergezet.

De vocale support op het VAK was, in vergelijking, met voorgaande wedstrijden iets minder te noemen. Toch was het geluid dat bij veel moment weer van heel Zuid naar het veld gestuurd werd krachtig en indrukwekkend te noemen. Helaas werden de mannen op het veld hierdoor niet geprikkeld. Er zaten veel fouten in de wedstrijd, we hebben duizenden corners voorbij zien komen. Talloze over iedereen veel, ballen naast en over gekopt. 1-1, dure punten werden verloren.

Strijd voor ons, strijd voor Zuid!

Tekst: drpuff
Foto's: drpuff, met dank aan Bjorn & Reinier

Klik verder om de Nieuws Van Het Vak te downloaden: nvhv11

Klik hier: http://www.vak410.nl/dvd3/orderdvd.php

Forum bezoeken? Klik hier: www.vak410.nl/forum

(Onder: recensie Ajax Life)

Al tijdje geleden werd er besloten om met 2 jongens naar Athene te gaan om Panathinaikos eens van dichtbij mee te maken. Pao was alleen bekend van 1996, toen in het Olympisch stadion zij van ons had gewonnen met 0-1 in de halve finale CL. Panathinaikos wordt ook wel Pao genoemd. Een week lang hebben we meegelopen met een aantal jongens en vele wedstrijden gezien. Na een korte introductie van Panathinaikos vertellen we verder in het dagboek.

Ajax en Pao hebben een geschiedenis met elkaar, wanneer we denken aan de finale op Wembley, begin jaren 70 en de wedstrijden in 1996 in de halve finales. Ik heb zelf 1996 in het Olympisch meegemaakt en dat was magistraal, ook al werd er verloren met 0-1. Wat een kabaal die Grieken ook altijd maken en de hoeveelheid uitfans ze meenemen. Er was al wat contact met enkele van hun harde kern van Pao, beter bekend als Gate 13. Zelf volgende ik Pao al vanaf 1996, niet dat ik alle spelersnamen wist maar ik volgde ze na 1996 soms via verschillende kanalen: tv, internet, foto's, filmpjes, voetbalsamenvattingen etc.

De groep Gate 13 die in 1966 is opgegroeid en was een van de eerste in de wereld met de groepsnaam Gate (vertaling: vak, block, side) kwam, wat later is dit naar Engeland en Nederland overgewaaid. De huidige trainer van Pao is Henk ten Cate.

Gate 13 in het kort

Gate 13 is een magistrale groep die vrij groot is. De duizenden leden die groep kent komen voort uit meer dan 50 Gate 13 groepen. De verschillende groepen kennen hun eigen naam, honk maar vormen gezamenlijk Gate 13. Een aantal van deze groepen zijn Mad Boys Gate 13, Green Web Fans, Bahrami, Attika, Zografou. Er bestaan zelfs Gate 13 groepen in Groot Brittanie, Brussel en in verschillende steden van Duitsland. Tot een paar jaar geleden bestonden er meer dan 100 groepen.

Gate 13 is niet politiek georiënteerd. Politiek heeft geen plaats gevonden op de tribune, een vroegere groep die zich vrij rechts uitte is daardoor ook verbannen. Op de tribune staan mensen van een verschillende nationaliteit, aangezien er ook een aantal Afrikanen in Griekenland wonen. Het overgrote gedeelte is gewoon Grieks uiteraard.

Al tijden is de groep bevriend met de Ultras van Rapid Wien. De Ultras Rapid (UR) zijn bevriend met alle groepen binnen Gate 13, daar waar andere groepjes ook hun eigen contacten hebben.

Gate 13 staat in het Oaka stadion in de vakken 35 en 1, wat plaats biedt aan een 5 tot 6000 supporters. De 1^e ring staat dan bomvol, op de 2^e ring staan ook groepen van Gate 13 maar dan gaat het om groepen van buiten Athene, het buitenland of andere fanatiekelingen. Het Oaka stadion is het Olympisch stadion, het echte Pao stadion is Leoforos. Hier wordt alleen niet meer in gespeeld, op dit moment zijn ze bezig met de bouw van een nieuw stadion wat binnen 3 jaar moet worden geopend.

Gate 13 is niet alleen actief bij het voetbal. Ook de basketbal, volleybal, waterpolo, tafeltennis en vele andere sporten die de naam Panathinaikos dragen worden ondersteund. Wel vaker zijn Ultra groeperingen actief bij andere sporten dan alleen voetbal, alleen in deze vorm van extreem vind je in Athene. Pao speelt jarenlang hoog in de Europese Euroleague van het basketbal, in het Oaka basketbalstadion is dan ook plaats voor bijna 20.000 man. Met grote wedstrijden zit het dan nokvol, maar een normale wedstrijd wordt bezocht voor bijna 10.000 supporters waarvan minstens 2000 van Gate 13. Bij het volleybal geldt hetzelfde verhaal, maar dit is zowel bij de heren als bij de vrouwen. Het volleybal wordt gespeeld in de ‘Grave'. Een volleybalstadion wat bijna onder Gate 13 is gebouwd in het oude Leoforos stadion. Het heeft plek voor 1500 tot 2000 man, maar wordt vaak bezocht door 3000. Ideale ingrediënten voor chaotische taferelen rondom de wedstrijden. Onlangs werd nog de uitwedstrijd van de derby in het tafeltennis bezocht, en ook waterpolo tegen Olympiakos is mega beladen.

We gaan over op het dagboek.
Zaterdagnacht

Zaterdag, 00:15 op de nacht van 8 op 9-11 kwamen we dan aan. Vanaf het vliegveld gingen we meteen door naar het restaurant waar de leden van Green Web Fans Gate 13 vaak zitten en andere fanatieke Gate 13 leden van Mad Boys en Brahami Groep. Ons werd verteld hoe we daar moesten komen en zo gezegd zo gedaan. We aten wat en leerde we de jongens kennen, steeds meer en meer.

Na een paar uur praten zijn we door de jongens afgezet bij ons hotel. Een afspraak voor de volgende dag was ook gelijk gemaakt. De grootste derby stond op het spel, thuis tegen Olympiakos. Een van de mooiste derby in de wereld. Een smet op het feest was wel dat de uit-fans niet welkom waren, vanwege de vele rellen die er in afgelopen jaren zijn geweest, ook met een dodelijke afloop vorig jaar tijdens een volleybal treffen. Chaos in alle soorten is hier te vinden.

Zondag

Na een goede nachtrust werden we opgepikt door de jongens en gingen we terug naar het café-restaurant waar een man of 50-60 van de Groep zaten. Eten, drinken en zingen, je voelde de spanning al in de groep. Verspreid over de hele stad zaten grote groepen. Alle kranten en op televisie wordt al een week lang gesproken over 1 ding, er zijn meer dan 3-4 tv kanalen die het erover hebben, continu een week ervoor en week erna. Drie kranten die alleen maar 20 pagina's dag in dag uit over de derby schrijven,het leeft zo enorm.

Drie uur voor de wedstrijd vertrekken we richting het Oaka stadion met de auto's, eerst nog langs het honk van GWF Gate 13 om wat spullen op te halen.Eenmaal aangekomen bij Oaka gaan we meteen naar de Gate. Het is ongeveer 2,5uur voor de wedstrijd en je hoort het gezang buiten al.We gaan maar naar binnen in Gate1/35 waar de Real Hardcore Gate 13 staat, plek voor mannetje of 6duizend vandaag...

Ongekend vol gewoon, al 2,5uur voor de wedstrijd, 3-4 man per stoel zeker. Je kan niet normaal lopen, wij worden begeleid naar onze plaatsen. Het duurt alleen al veel langer omdat het zo'n plek is die al bezet is, andere jongens van de groep maken plaats voor ons in opdracht van de grotere jongens zodat wij normaal kunnen staan. Voor zover je normaal kunt staan.

Er is continu gezang, al een paar uur voor de wedstrijd, niet iedereen zingt al zo vroeg maar het ritme van de drums zijn hoorbaar en er blijft gezang komen. Sterker nog, anderhalf uur voor de wedstrijd zomaar vuurwerk ook, knalvuurwerk en fakkels e.d ! Eindelijk is de warming-up begonnen en de Olympiakos spelers worden begroet met keiharde haat songs, het hele stadion, zo'n 65 duizend man laat zich keihard horen en het is een heksenketel. Meteen vliegen de 1e Romeinse kaarsen en vuurpijlen richting de keeper van Olympiakos.

Dan komt Pao het veld op en iedereen wordt wild, fakkels worden ontstoken tijdens de warming-up en meer gezang volgt, en hard ook.... Enkele minuten voor de wedstrijd komen de spelers het veld op voor de wedstrijd en het vuurwerk wordt er de lucht in geknald. Er is een tifo actie waaraan iederen goed aan meedoet. Een prachtig beeld. Fakkels, rookpottten, siervuurwerk de lucht in, knalvuurwerk, wat is er niet? Kippevel gewoon!

Nadat de choreovellen worden weggegooid volgt vanaf het podium waar de leidinggevende staan, oftewel de capo's, wordt meteen om de handen gevraagd in de lucht want Horto Magico komt eraan. Horto Magico song is een heel bekend nummer die al door menig club is overgenomen, vele kennen die van You-Tube, plotseling sta je erzelf ineens tussen.

Ik kan je verzekeren, heb veel meegemaakt maar tijdens dit nummer tussen de Gate 13 staan was het gekste qua gekte op het vak wat ik ooit heb meegemaakt. Bij het refrein vliegen mensen rijen naar beneden, er wordt gebeukt, vuurwerk het veld op gegooid, mensen worden wild, mensen veranderen in dieren gewoon zelfs de vrouwen waarvan je dacht, ' goh, leuke meid' die veranderen in gestoorde wezens.

De wedstrijd verloop niet echt denderend, veel strijd dat wel. Op de tribune heerst er continu geluid en maken ze enorm indruk op me. Gate 13 blijft gaan, zonder stop en dat is prachtig om te zien. Al helemaal als de rest van stadion geregeld inhaakt, dan is het echt een orkaan van geluid. Ook wordt er continu knalvuurwerk en fakkels afgestoken en soms nog even op het veld gegooid, een keer ontstaat er zoveel rook dat het even gestaakt wordt aangezien de keeper ook bestookt is.

In de tussentijd hebben zich meer dan 60 Olympiakos-spandoeken gemeld op de vakken bij ons die straks allemaal de fik in gaan, werd mij verteld.Al die doeken zijn gestolen van de afgelopen seizoenen tijdens gevechten van voor/tijdens/na de wedstrijden. Dit werd mij vertelt door degene die voornamelijk verantwoordelijk was voor de meeste doeken hier had ik later nog even mee gezeten. Op een gegeven worden de doeken over de gehele reling van de 1e ring achter de goal gelegd en geeft 1 iemand het sein aan door middel van een fakkel alle doeken langzamerhand in de fik te steken. Beveiliging en politie doen niks, terwijl alles open en bloot gebeurd. En daar gaan ze 1 voor 1 in de fik, op enkele gedeeltes ontstaat er een vrij grote brand dat er gewoon een brandweer auto aan de overkant het stadion inrijdt richting onze kant. Strijdliederen volgen vanaf alle tribunes en ook de anti-liederen zijn ongekend hard.

Sommige liederen gaan gepaard met elkaar duwen en trekken en op elkaar in beuken. De mooiste liederen waar alle handen in de lucht gaan en het ritmisch geklap met de vele sjaals bezorgen ook mooie momenten. Alleen je handen gaan soms moeilijk in de lucht aangezien het zo vol is en je zo krap staat.

Pao krijgt opeens een 100% kans en die gaat mis,iedereen schelden en stoelen blijven niet meer heel. Uiteindelijk blijft de wedstrijd op 0-0 steken en heb ik een zeer heftige wedstrijd bezocht. Als de jongens van Gate 13 naar me toe komen en zeggen dat ze de sfeer matig vonden de 1e helft, en de 2e helft wel goed dan noem ik hun rijp voor het gesticht als ze de 1e helft matig vonden. Sowieso waren vele al rijp voor het gesticht daar. Na de wedstrijd blijft de opruimdienst van Gate 13 achter, de jongeren regelen de doeken en vouwen het op en zijn er verantwoordelijk voor, ook voor de andere spullen.

Wij wachten ook tot het eind en gaan na de wedstrijd met ze alle ergens in Athene een hapje eten. Het met elkaar zijn is zo mooi hier, hetzelfde als in Israël, 3-4 keer per week met elkaar zijn en en bijpraten. Een totaal andere cultuur. Wij gaan eten in een restaurant waar het al vol zit met Gate 13 gasten, steeds meer mensen komen erbij. Op een gegeven moment komen er wat ouderen bij, echt ouderen jongen en bleken de oprichters van o.a. Gate 13 en van Gate 13 Mad Boys. Mad Boys heeft een prachtig honk recht tegenover het Leoforos stadion, met uitzicht op Gate 13. Er wordt nog wat nagepraat en gegeten tot in de late uurtjes. Het was enorm gezellig en met iedereen wel gesproken.

Tijd om te gaan slapen.

Maandag:

Een rustdag, tijd om alles bekijken van de oudheid in Athene zoals de Tempel van Zeus en de Acropolis.Het nieuws komt binnen dat de groepen van Paok Saloniki voor bizarre taferelen zorgden door in te breken in het stadion van Iraklis of Aris en de prijzenkant van Iraklis of Aris(weet het even niet meer) leeg te roven. Om hierna over de straten te gaan met de bekers en alles te slopen wat ze maar kunnen slopen. Leuke dag!

Dinsdag:

Op deze dag staat er Volleybal op het programma.De volleybal vrouwen om precies te zijn, in het plaatsje Glyfada. Dat ligt ten zuiden van Athene, een mooie chique badplaats met mooie hotels, appartementen en restaurants. Hier speelt Pao vanavond in de Europacup tegen een team uit Polen. Ze spelen niet in hun eigen stek 'the Grave' onder het Leoforos omdat er vorige week rellen uitbraken met de politie tijdens een volleybalwedstrijd van hun. Dus veel jongens zijn vandaag niet gekomen omdat het een kutlocatie is om te spelen. Er zijn slechts 400 jongens op komen dagen van Pao, waar er normaal zeker paar duizend man in een uitverkocht huis voor een heksenketel zorgen. Pao volleybal in de Griekse competitie is wel goed maar Europees zijn ze niks, daarom werd er ook al uit verloren met 3-1 en werden ze vandaag binnen een minuut of 40 keihard afgedroogd met 0-3.

Er wordt continu gezongen bij punten voor of punten tegen dat maakte niet uit. Er is de gehele wedstrijd kabaal gemaakt en in een indoorhal is dat dan ook heerlijk om te horen, mede met de echo. Na de voleybalwedstrijd zijn we nog uitgeweest met wat gasten van hun in een tent en hadden we wel weer een goeie tijd.

Het heeft wel weer veel indruk op me gemaakt, hun mentaliteit, wat ze voor hun eigen club over hebben en in wat voor tak van sport ook. Ze verdedigen en representen hun club in alle sporten. Voor goeie filmpjes van Pao bij volleybal dan zou ik op youtube.com kijken en dan Pao Volley Gate 13 intoetsen, of in ieder geval die woorden gebruiken.

Woensdag:

Voor ons chillen, maar Pao moest voor de beker spelen in het noorden van Griekenland. 800 km van Athene en toch gingen er nog een zooitje vanaf Athene die reis maken, maar de meeste kwamen van de Gate 13 clubs uit het noorden en zo was het uitvak dus toch nog vol. Ook was er op deze dag AEK Athene basketbal, die moesten uitspelen tegen een kleine club in een wijk in Athene waar alleen maar Pao gasten wonen, hier was het dus ook een beetje onrustig. Deze dag was sowieso al onrustig. AEK Fans vielen tv stations aan omdat de media wat fouten dingen vertelde dus kwamen de AEK fans met een antwoord.

Donderdag:

Onze laatste dag en stond dus de basketbal wedstrijd op het programma van Pao tegen Siena. Een wedstrijd in de Champions league van het basketbal, ook wel de Euroleague genoemd. Toevallig volgde ik het zelf ook al, vanaf kleins af aan de Euroleague met de laatste jaren CSKA Moskou en Maccabi Tel Aviv, Siena, Barcelona en Pao zijn de betere in Europa.

Vanavond was dus de wedstrijd tegen Siena, die eigelijk op woensdagavond gespeeld zou moeten worden zodat wij op donderdag met de Maccabi boys mee konden in het uitvak tegen Olympiakos in de Euroleague ook, maar Maccabi kreeg geen uitvak kaarten meer doordat ze de veiligheid niet konden garanderen. Dus niemand uit Israël ging erheen en de wedstrijd van Pao werd dus ook naar een donderdagavond verplaatst.

We werden opgehaald en uur voor de wedstrijd komen we aan bij het prachtige Olympische complex waar de Oaka basketbalhal is waar meer dan 20duizend man in gaan, en ook zitten bij zware beladen wedstrijden.Vandaag zo rond de 10duizend man en in het hoekvak waar Gate 13 altijd staat was het iets rustiger als normaal, waar normaal in zo'n Euroleaguewedstrijd 3 per stoel staan was het vandaag 1 per stoel, we hadden dus dan eindelijk een beetje ruimte. Andere gebieden wel waren wel wat drukker, kortom het was gewoon vol bij ons en stonden paar duizend man sowieso, maar die Grieken zijn enorm kritisch en realistisch, goed dus.

Je kende het alleen van de tv en de foto's en filmpjes en nu sta je er tussen en het was mega vet al vanaf begins af aan. De sfeer en de galm is zo prachtig, continu gezang, vuurwerk hele dag van knalvuurwerk tot fakkels en rookpotten die de gehele wedstrijd wordt afgestoken. Bij de Horto Magico springen mensen weer over elkaar heen, er is geen stilte, dat bestaat gewoon niet. Ja als er gefloten wordt als de tegenstander soms aan de bal is. De wedstrijd is enorm spannend en het gaat steeds gelijk op, steeds als Pao op voorsprong komt dan klinkt er nog harder gezang en dan gaat het hele stadion mee en dan voel je echt die heksenketel in de hal. Te gek om mee te maken.

In de rust van de wedstrijd gaat men door met zingen en oefenen ze een nieuwe song die na de rust iedereen kent en keihard door het stadion galmt.Prachtige avond, enkele minuten voor tijd neemt Pao langzaam afstand en iedereen gaat staan in de wat rustigere vakken en het team wordt aangemoedigd wat al de gehele wedstrijd gebeurd. Heerlijk!

Na de wedstrijd zijn er wat problemen op de lange zijde met wat gasten en de jongens die met ons de hele week waren, die waren er in 3 seconden. Uiteindelijk opgelost en nog even blijven hangen daar in Oaka met de gasten van Gate 13. Onze vlucht was over een uurtje of 6 en zo gingen we nog naar de GWF Gate 13 honk en hebben we daarna gezeten. Zij hebben ook een eigen radiostation, die meerdere grote Ultras groepen hebben in de wereld. Zo was er een live-uitzending dus vanavond en was het honk lekker gezellig en vol. Uiteindelijk kregen we ook zelf een interview en duurde die zelfs een halfuur lang. Er werden zelfs wat vragen gesmst die luisteraars van Gate 13 aan ons vroegen.

Naast me zat o.a de man die de laatste 15 jaar de capo/Organizer van Gate 13 is, een unieke man die bekend is met ze lange haren over heel Athene en Griekeland vanwege zijn oude 'job'. Hij gaat nog steeds tegenwoordig maar de jongeren krijgen meer de kans nu om het te gaan overnemen. Uiteindelijk komt die naar mij toe (hij kan geen Grieks) en geeft mij een speldje van de Brahami club, 1 van de oudste en gekste Gate 13 groepen. Vertaalt wat hij zei: Er zijn er maar 100 van,jij krijgt er 1 van mij.Dit is niet voor hooligans maar voor Terroristen. Mooie woorden die ik niet gauw zal vergeten.

Uiteindelijk nog gelachen en gepraat en gingen we richting Athene want Ajax-psv wachtte op ons.Mooie tijden meegemaakt, we zijn blij dat we het hebben meegemaakt en gaan zeker snel terug.

Sub-11 & H6

Mokum On Tour! Bestemming Hamburg Duitsland, voor het treffen met de HSV. Ditmaal geen VAK410 busreis, de meeste jongens hadden al eigen auto's, treinen en vliegtuigen geregeld. De Duitse politie zou handen vol hebben aan de 3000 tot 4000 Ajacieden die de Havenstad van Duitsland zouden bezoeken, de hoeren op de Reeperbahn trouwens ook.

Nog geen kilometer in Duitsland of de eerste controle was een feit. Na een snelle fouillering, auto doorzoeking en ID-card checking konden we onze weg vervolgen naar het tankstation. Liter blikken koud bier, heerlijk. Na honderden kilometers werd Hamburg bereikt, auto dumpen, kaarten omwisselen en middels bus/metro stonden we dan op de Reeperbahn. Kroeg opzoeken, bier drinken, Mc Donalds. Heerlijk, al die zekerheden bij een Europese trip. Hoe verder de klok tikte hoe meer politie was er in de omgeving te bekennen, ik word altijd zenuwachtig van al ambtenaren om me heen. Even cultuur snuiven verder in de wijk: het mooie ragstadion van St. Pauli en de kermis. Leuk al die lampjes, weer terug naar de Mac om daarna het andere stadion van Hamburg op te zoeken.

Twee ingangspoortjes, 3000 Ajacieden, 800 politieagenten, en veel stewards (onder andere uit Rostock en Bremen). Prima organisatie weer heren. Beetje bij beetje druppelden de supporters naar binnen, bij opkomst kon dan de vaan trots naar beneden gaan. Het heeft een beetje moeite gekost (lees hier het verslag) maar dan heb je ook wat. Ajax neemt ook weer even een doekje mee, paar fakkeltjes erbij en het Europese avontuur kon beginnen.

De support vanaf de Duitse tribunes was anders dan verwacht, van de groep Poptown hadden wij hoge verwachtingen maar ze konden ons niet imponeren. Het is dat hun doek er hing. Meer support kwam van de groep uit de hoek: Chosen Few. De vocale ondersteuning van het uitvak kwam pas in de tweede helft echt op gang. Na de goal van Leonardo kon het niet meer misgaan, we zijn door naar de volgende ronde van de UEFA-cup! De Ajax-spelers bedankte massaal het publiek, ook na het douchen kwamen zij nog eventjes langs. Diverse shirtjes werden weggegeven. Na een uur oponthoud konden ook wij weer naar huis gaan.

Jongens bedankt!

Tekst: drpuff
Foto's: drpuff, 410-Originals & Zandbak

Update:

VAK410'ers uit Praag onderweg.