Wanneer de metro richting Zuidoost kachelt, hangen er donkere wolken boven de stad. Het mooie weer van de afgelopen weken heeft plaatsgemaakt voor saai grauw weer. Inmiddels zie ik in de verte de eerste contouren van het stadion verschijnen. De witte balken van de dakconstructie lichten op door wat zonnestralen. Ik weet het zeker, het is de voorbode van wat een fantastische dag gaat worden.

Op zaterdag, een dag eerder, wordt de laatste training afgewerkt. Besloten, in het stadion, op het laatste half uur na. De hele week werden de openbare trainingen goed bezocht. Zo ook zaterdag. Voor een half uur waren maarliefst 4.000 supporters de tribune opgeklommen. De sfeer zat er goed in. Er werd gezongen, gesprongen en genoten. Van onder meer een fantastische goal van Vertonghen. Na afloop komen de spelers uitgebreid het publiek bedanken, Vermeer grijpt naar een vlag, maar ondervindt dat vlaggen met een megavlag toch een kunst op zich is.

Naast mij in de metro zit een oudere meneer, strak in zijn zondagse pak. De rest van de wagon was gevuld met wit-rood-witte shirtjes. Wanneer ik bij Bijlmer uitstap knikt hij en geeft hij mij een knipoog, hij weet het. Dit wordt onze dag!

Het plein voor Zuid kleurt om half 12 al wit-rood-wit. Groepjes supporters drinken een biertje, grappen wat en proberen hun zenuwen de baas te zijn. Voor het supportershome is het een drukke bedoeling. Binnen staat Hanky Panky klaar met zijn mobiele tattooshop. Niemand weet dan nog in welk thema de Tifo van vandaag staat.

Rond de klok van 12 uur trekt een grote groep VAK410 richting ingang Zuid J. Voor de ingang wordt alvast een feestje gebouwd, begeleid door tientallen fakkels en rookpotjes. Dit is de collega’s van hoofdagente Irene niet ontgaan. Wanneer om half 1 de poorten van het stadion opengaan is het chaos. Het stadion is al weken van te voren uitverkocht, kaarten op de zwarte markt worden na zeggen voor Eur. 700,- verhandeld. Iedereen wil erbij zijn, kosten wat het kost. De adrenaline stijgt, het is nog twee uur voor de wedstrijd.

Op het vak krijgen de eerste 500 supporters een goud bandje, wat later die dag toegang zou geven tot een aparte sectie op het Museumplein. Ik zie de spanning op de gezichten om mij heen. Het allerlaatste uurtje aftellen duurt nog altijd het langst. Wanneer de spelers op de beat van DJ Norman ft. D'Carrera (Crazy on the Dancefloor) het veld betreden ontploft het stadion. Nu gaat het beginnen! Nu beginnen wij al aan de wedstrijd! Onder een striemend fluitconcert betreedt vervolgens Twente de groene mat. Spelers en supporters jutten elkaar op. Met deze voorbereiding sta je in eigen huis al 1-0 voor.

Wanneer de spelers bij opkomst langs de schaal lopen is het stadion in extase. Op verschillende tribunedelen rollen megadoeken van de tribune. Op VAK410 verschijnt een staaltje van kwalitatief hoogstaande Tifo. De doeken zijn tot in de kleinste details vervaardigt. ‘Sommige tekenen voor even. Ultras voor het leven.’ stond geschreven op het balustrade doek. Drie van onze jongens showde trots hun tatoeages op het hijsdoek. Het Amsterdams stadswapen en de andreaskruisen om maar twee voorbeelden aan te halen. Op de eerste rijen was te zien hoe figuurlijk een tattoo werd gezet op een onderarm. Ultras, geen trend maar een levenswijze!

Achter het doek werden de nodige rookpotjes afgestoken, her en der was een fakkel te zien, zoals het in een stadion betaamt. In combinatie met het ‘georganiseerde vuurwerk’ was het zicht tot het veld minuten lang beperkt. Ajax stortte zich in de historische kampioenswedstrijd vol op hun prooi. Het was een wedstrijd met briljante acties, stomme fouten, strijd en passie. Na iedere goal trilde het stadion en heel Amsterdam op zijn grondvesten. Twente werd op het veld afgeslacht, op de tribune uitgefloten. Het uitvak zweeg. Eenmaal waren zij de kampioenen.

Nu prijkt eindelijk onze derde ster op het shirt. Wij denken aan Rinus, Sjakie en Bobby. Aan Jelle en alle andere verloren, maar nooit vergeten Ajacieden.

30!

Foto's: Oscar, drpuff & Reinier
Tekst: VAK410

LAATSTE FOTOVERSLAG