Vanmiddag is ons aller Ajax gekoppeld aan het Italiaanse Fiorentina. Het uitduel zal plaats vinden op 18 of 19 februari van het volgende jaar. Thuis wordt er op 26 februari gespeeld. Mocht Ajax doorgaan, en daar gaan wij vanzelfsprekend vanuit, dan ontmoeten we in de ronde daaropvolgend FC Twente of Olympique Marseille.

VAK410 zal geen busreis organiseren naar Firenze. De meeste jongens hebben nu al een vlucht geboekt om de 1400 kilometer te overbruggen. Vliegen naar Pisa, Bologna maar ook Milaan behoren tot de mogelijkheden. Daarnaast bestaat ook nog de mogelijkheid om de (nacht)trein te pakken of gewoon door te rijden met de auto.

Deze tekst is onder andere te lezen op het meterslange spandoek dat over de gehele zijde hangt achter de supporters op Block West. We zijn in Wenen, te gast bij Rapid Wien. De moeheid van de terugreis van Hamburg zit nog in de benen als we om half 8 elkaar alweer ontmoeten op Schiphol voor de vlucht. Het is zaterdagmiddag als we meeten met een member van de Ultras Rapid, een half Nederlandse jongen, iets wat het contact vergemakkelijkt. We worden rondgeleid door de prachtige oude stad, de oren worden van zijn kop gevraagd. Hoe zit het met de aartsrivaal Austria Wien, hoe zijn de derby's, het uitgaansleven, fakkels, stadionverboden etc. Na een van de vele kerstmarkten doorgelopen te hebben, en daar een klein biertje te hebben gedronken vertrekken we richting het stadion. Het is een klein halfuurtje rijden met de metro, lijn U4. Het is een oud stadion, donker oud beton met mos erop. Stalen stoeltjes met roestplekken, vier authentieke lichtmasten. Prachtige voetbalstadions, het zijn bijna monumenten. Het trainingsveld ligt pal achter Block West, als je gaat pissen achter de tribune dan sta je zo op het veld.

Voordat we naar binnen trekken bezoeken het supportershonk van Rapid. Naja, honk? Het is een grote witte feesttent met wat vlaggen van Rapid Wien erin. Je kunt het vergelijken met ons tijdelijke honk, maar dan vol met tafels en banken. De vloer is gewoon wat grind. Het oktober-fest gevoel wordt compleet zodra de halve liters bier worden aangereikt. Nog een curry-worst erbij en het is compleet. Op de achtergrond horen we wat Duitse meezingers, en schudden we wat handjes. De Flo Town Boys (kleine groep op West) hebben hier hun eigen keet gebouwd waar ze eten en drinken verkopen, ook zijn er nog andere tentjes van andere eigenaren die hun etenswaren aan de man brengen.

Met twee halve liters in me handen gaan we richting het stadion, twee minuutjes lopen inclusief de pispauze bij wat dixi's. Bij de fouillering kunnen we het bier gewoon meenemen, geen probleem. De fouillering stelt weinig voor, en dan scheiden onze wegen. Kaarten voor Block West zijn niet te krijgen, wij hebben kaarten voor Noord, de lange zijde. Eerder in fanshop kreeg onze contact persoon te horen dat als we weer zouden komen dat we gewoon op West kunnen gaan staan. Maar we waren nu te laat. Op Noord is er voldoende merchandise van de UR en de Tornados te koop. Wat boekjes rijker zoeken we ons plekje op, smachtend en bijna kwijlend kijken we naar West. Er staan misschien 2500 man op de tribune, maar het is indrukwekkend. Ik moet ondertussen de eerste lading bier weer uit m'n lichaam laten vloeien. Bij terugkomst blijken de andere vijf 410'ers ervandoor te zijn gevlogen. Na een belletje blijken ze op ‘West' te zitten. What the fuck, wacht dan ff stelletje mafkezen. Vier zijn er over hekken geklommen en gesprongen. Een andere gluiperd is gewoon door een deur gelopen die werd ‘bewaakt' door een steward. Het was de makkelijkste route, naja als je al een paar liter bier in je mik hebt zitten. Mijn mede slachtoffer was een dikke Oostenrijker op krukken, het hek ging open en ik liep stoïcijns achter hem aan. Niemand keek op of om en enkele seconden later stond ik middenin de UR en bij de rest van onze groep.

De Oostenrijkse competitie stelt vrij weinig voor, 10 clubs die ieder 4 keer per seizoen tegen elkaar spelen. De tegenstander was Altach, een club gevestigd aan de andere kant van Oostenrijk. Eerder werden ze al met 5-1 ofzo opzij gezet. Niet meer dan 50 supporters hadden de moeite genomen om mee te reizen. Bij opkomst van de spelers gingen de vlaggen de lucht in, iedere Ultra nam zijn plaats in door met 1 been op zijn stoel te gaan staan en de andere op de leuning van het stoeltje voor hem te laten rusten. Twee capo's gaven leiding aan Block West, de eerste liederen werden in gezet en de zang stopte pas toen de spelers weer de kleedkamers in waren voor de rust. Het stond toen al 3-0. In de rust werden er een aantal bandieri's uitgedeeld die bij opkomst van de spelers in de tweede helft werden gebruikt. Hierna werd elke bandieri weer beneden ingeleverd, Block West zit structureel erg goed in elkaar. De sociale controle is erg groot, foto's maken tussen de UR werd afgeraden. ‘Ze kijken al de hele tijd naar jullie, omdat jullie niet goed genoeg meezingen.' Ik heb nog nooit zoveel meegezongen, en ook had ik al blaren op me klauwen van het klappen...

Bij een corner van Altach krijgt de spits van de uitploeg wat verwensingen en lichaamsvocht toegediend door een capo. Het staat ondertussen 3-1, niemand heeft de goal gezien. Rapid blijft door voetballen en weet er nog 5 in het mandje te leggen. 8-1 werd het maarliefst, maar hele rare uitslagen zijn dat hier niet.
Rapid staat bekend om zijn vuurwerk, talloze fakkels en rookbommen worden er normaliter ontstoken. Stadionverboden worden maar weinig uitgedeeld, de supporterscoördinator ziet het allemaal niet. Alleen bij uitwedstrijden tegen de kleinere clubje kicken de coördinators erop om stadionverboden uit te delen. Dit keer waren er geen fakkels te bekennen, onlangs is het 20-jarig bestaan van de UR gevierd en volgende week staat de derby op het programma. Na afloop kwam de gehele selectie West bedanken voor de steun, samen werd de ‘Siege' gevierd met een typisch Duits dansje. Hierna klinkt het massaal ‘Austria wir kommen' en ‘Gegen Polizei und gegen Stadionverbote'.

Na de wedstrijd was het wachten op het vliegtuig terug naar Amsterdam dat pas om 06.30 uur zou vertrekken. Tijd voor wat sightseeing. Na een uiterst culinair uitstapje bij de plaatselijk pizzeria werd het Ernst Happel stadion opgezocht. Het stadion waar Ajax haar laatste Europacup 1 finale heeft gewonnen. Vrijwel elk stadion heeft een aantal zwakke punten in de beveiliging zitten waardoor je zo binnen komt. Het leek een droom toen we gewoon een hek weer eens open zagen staan. Vol goede moed werden de eerste trappen beklommen maar stuitte toen tegen een dicht hek die toegang verschaft tot een tribune. Uiteraard hadden we ook een grappenmaker in de groep die het hek eventjes dicht deed, totdat hij in het slot viel. Als ervaren acrobaten werd het 4 meter hoge hek verschalkt, zonder kleerscheuren... De nodige biertjes werden nog gedronken en de luttele minuten slaap werden gepakt op het vliegveld om nog iets van Ajax - FC Utrecht mee te kunnen krijgen.

Michael bedankt!

In de 15e speelronde heeft Ajax thuis NAC met 3-0 verslagen. De wedstrijd was niet altijd het aanzien waard en Ajax kwam een aantal keer nog goed weg. Na de tweede gele kaart voor Kwakman, waar een penalty uit volgde waren de 3 punten weer op zak.

Op VAK410 waren tientallen spandoeken te zien tegen de politie en de stadionverboden. Kijk verder voor het foto- en tekstverslag.

Stadionverbod jongens zijn met ons

Fouilleringen, ID-controles, camerabewaking, stewards, beveiligers en agenten. Het pakket aan maatregelen wordt steeds groter tegen de supporter. Waar begin december eerder op ongeveer vijf kilometer afstand van ons stadion nog een gevangene wist te ontsnappen uit de lik wordt bij er ingang Zuid J voor het eerst maar eens een vuurwerkhond ingeschakeld. Een aantal jongens hebben een SV aan hun broek hangen voor het afsteken van een fakkel tijdens de herdenking van Para in Volendam. Waar veel jongens zijn ‘gematst' in voorgaande seizoen heeft Ajax dit seizoen de aanval hoog ingezet door te gaan strooien met SV's. Stadionverboden voor het bekrassen van een glasplaat, het plakken van stickers, het afsteken van een fakkel of het ‘verdacht' ophouden in de omgeving van het home. Het geinen en stoeien in een vriendengroep, een bandieri die op de 1e ring beland en een dubieus geval van het negeren van een stewardbevel om op de omloop even te praten. Een SV, probleemoplossend?

Een paar maanden geen Ajax en een hoge boete, effectief is het niet. Dat moet de tijd dat de stadionverboden worden uitgegeven al wel hebben uitgemaakt. Kut is het wel, jongens worden opgezadeld met een torenhoge boete. De ‘problemen' worden niet met een SV opgelost. Daarnaast blijven de jongens altijd behoren tot de groep, zij zijn bij ons, altijd. Alleen die 90 minuten in het stadion niet.

De TIFO-actie vooraf de wedstrijd Ajax - NAC stond dan ook in het teken tegen de stadionverboden. Doormiddel van tientallen doekjes met een ACAB logo en een spandoek met de tekst ‘STOP STADIONVERBODEN' is de gedachtegang visueel geuit. De gehele wedstrijd was er wel ergens een doek met het logo erop te spotten. Of we denken dat hierbij de stadionverboden gelijk worden gestopt? Uiteraard niet, toch zijn wij van mening om de heersende gedachte onder de supporters altijd te ventileren. Daar zijn wij supporters voor, geen blad voor de mond. Recht voor je raap.

Tekst: drpuff
Foto's: Oscar

Het VAK410 merchandise verkooppunt is morgen vooraf de wedstrijd Ajax - NAC gewoon weer open! We hebben weer voldoende dvd's (zowel deel II als III) beschikbaar. De derde dvd kost 10 euro, wil je gelijk de tweede erbij dan bedraagt de schade slechts 15 euro. Ook kun je nog altijd online bestellen, dit doe je hier. We proberen altijd zo snel mogelijk de dvd naar je toe te sturen zodra we het geld hebben ontvangen. Mocht je nog vragen hebben dan je stuur je je mail naar merchandise@vak410.nl.

Afgelopen week is ook de laaste levering van Ninja-truien binnen gekomen. De ninja-truien zijn nog beschikbaar in de maten S t/m XXL en kosten 55 euro. Wees er snel bij want op=op! De truien zijn alleen in het stadion te koop, dus niet online!

'Glippen in het Moderne...'

De eerste regel in het boek 'F-Side is niet makkelijk!' luidt: "Waarom betalen voor een voetbalkaartje als het ook gratis kan?", waarna er vier pagina's volgekaligrafeerd staan met een verscheidenheid aan tips en trucs om binnen te glippen in het vroegere Olympisch Stadion, De Meer en de huidige grindbak, de ArenA. De moderne glipper wordt het hedendag moeilijker gemaakt door alle technische snufjes in en rondom de voetbalvestigingen, maar om het onmogelijk te noemen gaat te ver.

We schrijven vrijdagavond. Een donkere, grauwe nacht ligt in 't verschiet met veel regen en wind op komst. Op de tv achter mij hoor ik Top Gear-presentator Jeremy Clarkson zijn frustraties botvieren op 'the German equivalent of Top Gear' tijdens een race in het Belgische Zolder en op mijn MSN-venster volg ik, met af en toe enige toevoeging aan het gesprek, een conversatie tussen twee vrienden die graag wat danspasjes willen maken, maar geen overeenstemming kunnen bereiken. Uiteindelijk wordt het uitgaan gelaten voor wat 't is en spreek ik samen met 'n vriend af om naar Duitsland af te reizen naar de 'Rhein Derby'. Het Borussia Mönchengladbach van de Venlonaar Jos Luhukay en oud-kakkerlak Patrick Paauwe tegen het roemruchtige 1.FC Köln, waar vroeger Toni Polster en Lukas Podolski hun kunnen hebben vertoond.

Op internet is weinig informatie te verkrijgen over de beschikbaarheid van de tickets, dus we besluiten om op de bonnefooi er naartoe te rijden. Mochten er daadwerkelijk geen tickets meer te krijgen zijn, dan hebben we het reserveplan om de Deutsche Autobahn te trotseren met onze Yaris en zestig kilometer zuidwaarts af te dalen naar Leverkusen om daar Bayer 04 Leverkusen, in 2002 verliezend Champions League-finalist, tegen Hertha BSC, de oud-club van Nando Rafaël en Bryan Roy, bij te wonen.

Zaterdagmorgen om 09:15u vertrokken we met de bolide uit Nederland richting het Rurhgebied. Onderweg werd het nodige proviant ingeslagen, voordat onze rubber banden het 'Germanische'-asfalt toucheerden en we, in geval van een Notzustand, onszelf niet hoefden te wagen aan het Duitse, droge brood en gepasteuriseerde melk.

Na twee uur fahren doemden de borden 'Nordpark' op en lag het Borussia Park in zicht. Ik moet de Duitsers nageven dat ze niet veel goeds hebben gedaan een ruime zestig jaar geleden, maar voor de brede snelwegen, de ontbrekende maximumsnelheid en bordaanduidingen neem ik toch m'n petje af. Na een aantal stoplichten te zijn gepasseerd, kwamen we aan bij een gigantische ruimte vol parkeermogelijkheden en strakke rijen lantaarnpalen geflankeerd door hekvlechtwerken, waar ook de NSDAP-toespraken niet misstaan hadden. Na even oriënterend gestopt te hebben, besloten we de weg te volgen wat leidde tot een tweetal, in oranje hesjes gehesen, vrouwelijke stewards. "Goodmorning", klonk het vriendelijk met een Duits accent. We besloten ons niet te laten kennen en ons Duits vocabulaire open te gooien. Na al na twee woorden door de vocabulaire van drpuff heen te zijn, neem ik, in eveneens gebrekking Duits, het gesprek over. "Gutentag Frauleine, ist es möglich Karten für de heutiges Spiele zu kaufen am stadion?". Helaas was dit onmogelijk, omdat dit 'n 1.Bundesliga-derby was en alle 54.000 kaarten over de toonbank zijn gegaan. Scheisse! Op naar Leverkusen dan maar. Tchuss!

Doch, na de eerste afslag besloten we toch in Mönchengladbach te blijven om nog even het centrum met een bezoek te verblijden en kijken wat er mogelijk was met betrekking tot enige achterdeurpraktijken op de 'zwarte markt'. Het was tien minuten sturen naar het Hauptbahnhof, met enige hulp van Google Earth Mobile, waar zich een betaalbare (tachtig cent per uur) parkeergarage bevond. Auto geplant, sigaretten, geld en camera's uit de tas gehaald en met de benenwagen naar het station gesjokt. Op het stationsplein stonden al wat Borussia-fans de kelen op te warmen met liederen en tegelijkertijd af te koelen met blikken en flessen bier van minimaal een halve lieter. Duitsers doen niet veel, maar als ze het doen doen ze het direct goed. "Gib mich ein A, Gib mich U, Gib mich Scheisse FC Köln! SCHEISSE FC KÖLN!!!". Het mooie van de Duitse strijdliederen is dat alle melodieën ons bekend voorkwamen uit de schitterende aprèsski-scène, dus het was slechts een kwestie van de woorden in chronologische volgorde zetten en niemand kon ons onderscheiden van de doorgewinterde Gladbach-fan. Na het kopen van twee blikbiertjes besloten we ons aan te sluiten bij de groep, die zich inmiddels van het stationsplein naar de bushalte had verplaatst. Zonder kaartjes voor de wedstrijd, maar óók zonder kaartjes voor het openbaar vervoer stapten we, tezamen met de meute, achter in de bus en een kleine twintig minuten later (wat startproblemen daargelaten) liepen we via het Fan Haus (Von Fans, Für Fans) richting het stadion. Lantaarnpalen met talloze stickers van diverse Ultra's verraadde de levende fanscene in deze Deutsche Stadt.

Eenmaal aangekomen bij het stadion stonden er her en der wat kleine plukjes supportersschare van zowel Köln als Mönchengladbach en bleek dat de wedstrijd inderdaad in z'n geheel uitverkocht was. De enige kaartjes die aanwezig waren, waren die voor de Landenspiel tussen Duitsland en Wales. Na een tijdje rond het stadion te hebben gelopen, kwamen we bij het VIP-terrein aan. Bij elke ingang stonden één of twee stewards, dus we besloten eerst de zenuwen van ons af te piesen om vervolgens langs het hek richting een ingang te wandelen. Daar eenmaal aangekomen besloten we de gok te wagen, de stewards vriendelijk te begroeten en schijnheilig te te lopen. Voor we het wisten bleken we ons in de omloop te bevinden met aan onze rechterhand de tourniquets en aan onze linkerhand de toiletten en de trappen naar de tribunes. Even snel een kijkje nemen op de tribune en wat foto's te schieten, voordat we worden verwijdert van het terrein was de bovenliggende gedachte, maar eenmaal binnen bleken er nog wat mensen rond te lopen. Het was pas 13:00u en de wedstrijd begon pas om 15:30u. Als een stel vogelspotters hebben we zo stil mogelijk op het groene, plastic stoeltjes gezeten op de Südkurve. Links van ons kregen een aantal stewards instructies, terwijl rechts van ons een tweetal de ingang stond te bewaken. Recht tegenover ons bevond zich de Nordkurvewaar de harde kern zich tijdens wedstrijden laat horen. Het bestond uit een grote, grijs betonnen trap van zo'n zestig à zeventig meter breed die lag te wachten op de duizenden fans die Mönchengladbach kwamen ondersteunen. Rechts van ons bevond zich tevens het uitvak waar de 'Wilde Horde ‘96' van 1.FC Köln zich zou bevinden.

We besloten onze vogelspothouding weer aan te nemen en geen van de stewards aan te kijken. Gewoon stil blijven zitten. Op het veld begon om 13:30u een wedstrijd tussen de jeugdteams van beide elftallen (zo'n jaar of tien, elf waren de spelertjes). Het was eenrichtingsverkeer richting het doel van 't Tor-wachtertje van Köln die er uiteindelijk zestien om z'n oren kreeg. Terwijl ik druk bezig was de wedstrijd te analyseren en met m'n koude vingers probeerde de aansteker aan te krijgen, besloot drpuff z'n blaas nogmaals te gaan legen. Enige nadeel was dat inmiddels de ingangen geopend waren en het stadion langzaam volliep. De steward-machine draaide op volle toeren, onder streng toezicht van de Top-Truppführer, dus iedereen moest zijn/haar toegangskaart laten zien. Naast 'onze' ingang stonden twee stewards: eentje van een jaar of twintig, met een brilletje waar Steve Urkel jaloers op zou zijn geweest, die op deze manier legitiem alleen naar de wedstrijden van zijn club kan gaan en eentje van een jaar of veertig. Hij zag eruit als een echte Duitse arbeider. Naja, elke Duitser van veertig lijkt op een arbeider. Lang, lichtbruin haar, druk shag rokend, een klein snorretje en een vaalblauwe Levi 501-spijkerbroek met veel te grote Adidas-sportschoenen, welke gekenmerkt werden door knalgroene neuzen.

De laatste moest de 'partner-in-crime' worden van drpuff en met een onvervalst Duits accent probeerde hij zijn vertrouwen te winnen door te vragen waar het toilet zich bevond. Afgericht en strakregimematig als ze zijn wees hij de weg. Na de blaas te hebben geleegd tussen allemaal andere Duitse schwanzen, kwam-ie terug met twee Bratwürsten (voor een niet geheel onplezierige prijs van €2,30, inclusief zelfvoorziening qua sauzen). Met een knipoog begroette hij de steward en kon hij, in tegenstelling tot anderen, doorlopen naar de tribune.

We besloten direct van de mogelijkheid gebruik te maken om, met de andere supporters, mee te stromen naar de bovenste rij, voordat de wettige eigenaren van 'onze' plekken hun stoeltjes zouden komen opeisen. Bovenin bleken erg veel Köln-supporters zich geschaard te hebben tussen de Mönchengladbach-aanhang, maar blijkbaar hebben de stewards hier nog wel enig aanzien en ontstaan er geen problemen.

Inmiddels was ook het uitvak volledig volgelopen en liet zich goed horen. Op de Nordkurve kwamen tientallen vlaggen tevoorschijn en werden de strijdliederen ingezet. De Wilde Horde liet zich niet kennen en begonnen hun eigen liederen in te zetten, wat een prachtige sfeer gaf. De wedstrijd begon weliswaar tien minuten later (wat later door voorgevallen incidenten kwam), maar de sfeer werd er niet minder om.

De wedstrijd opzich was niet een hele interessante pot, al werd het wel op een typisch Duitse manier afgesloten: het winnende doelpunt van Köln werd in de 89e minuut gescoord, wat het 1-2 verlies betekende van Borussia Mönchengladbach en tevens, terwijl zich donkere wolken samenpakten boven de uitgestrekte NSDAP-velden, het ontslag inluidde van trainer Jos Luhukay.

Tekst: Nikitas & drpuff
Foto's: Nikitas & drpuff

Madrid. Oktober de eerste, het is 2008. Een dag die nog in het geheugen zal blijven van menig Ultra. De Champions League wedstrijd Atletico Madrid - Olimpique Marseille staat op het programma. Vooraf de wedstrijd hangen de supporters hun spandoeken op. Zo ook de Commando Ultras 1984. Op dat doek staat het symbool dat stamt uit 1984 van de groep, een doodshoofd. De politie wilde dat doek weg hebben vanwege de schedel, zonder enige dialoog aan te gaan trachtte men het doek te willen verwijderen. Maar de Ultras laten dat niet toe en verdedigen hun trots. Met als gevolg veel buitensporig geweld van de Guardia Civil waarbij vier tot vijf mensen gewond raakte. Twee Franse politieagenten hebben meer gewonden weten te voorkomen.

De capo van CU84, Santos, wordt na de wedstrijd opgepakt vanwege het gooien van een stoeltje. Er worden verschillende getuigenverklaringen afgelegd. Een wit stoeltje zou er zijn gegooid, en ander liet een rode opschrijven. De reden van zijn opsluiting heeft nog altijd twijfelachtig bewijsmateriaal en een zeer zwakke misdaad. Ondanks zijn dubbele nationaliteit (Frans/Spaans) wordt hij als Spanjaard beschouw en berecht. In de tijd dat Atletico Madrid zijn straf van de UEFA opwacht (racistische geluiden vanaf de tribunes) blijft Santos nog altijd gevangen in afwachting van het besluit van de rechter. Supporters in Frankrijk, Spanje en andere landen in Europa tonen hun solidariteit, maar de media en politiek pakken het gebaar niet op.

De trainer, Eric Gerets, is met een aantal andere de gevangen op wezen zoeken in Madrid. Ook lieten de spelers van l'OM vooraf een wedstrijd een spandoek zien dat vertelde: ‘LIBERTE POUR SANTOS'. Eerder liepen zij de warming-up nog met witte t-shirts met dezelfde tekst.

Het vergde veel tijd om het onderwerp van discussie van de politicus, Minister van Buitenlandse Zaken Bernard Kouchner, op de agenda te zetten en om zo een standpunt in te nemen en druk te zetten op de Iberische overheid om het echte verhaal te krijgen. Wat als dit geen voetbalsupporter betrof? Op 6 november kwam de Spaanse eiser met 8 jaar cel voor Santos, de reden: ‘verstoren van de openbare orde' en ‘het ondermijnen van autoriteit'. Spanje, een deel van Europese Unie?

Gisteren heeft Santos Mirasierra 3,5 jaar gevangenis straf gekregen. Hij heeft 10 dagen om in hoger beroep te gaan. Santos: ‘Ik ben een ultra, ik ben tegen geweld en agressie.'

VRIJHEID VOOR SANTOS!

VAK410 wil langs deze weg Klaas-Jan Huntelaar bedanken voor de goals en de vreugde die hij Ajax heeft geschonken. Een fijn moment voor een topscorer en aanvoerder om je club te verlaten is er nooit, zeker niet niet in de winterstop. Maar de kans in Madrid kan je niet laten liggen.

Overigens willen we meteen erbij zeggen dat het bestuur en technische staf met deze verkoop de lat nóg hoger hebben gelegd dan hij al lag. Het mislopen van de dertigste landstitel dit jaar is absoluut onacceptabel, kampioen en niets minder!

VAK410 gaat voor 3 STERREN!

Voor de tweede keer in korte tijd kwam FC Utrecht op bezoek in Amsterdam, eind september nog voor de beker, ditmaal voor de competitie. Het uitvak zat wederom aardig gevuld, als het gratis is dan worden voor sommige de principes iets minder waard.

Op VAK410 was bij opkomst van de spelers weer eens een choreografie te zien. Een van de twee logo's van het VAK was op een doek gespoten, de sjaal van het logo wapperde lekker over de tweede ring. Eromheen werden veel bandieri's uitgedeeld, tezamen vormden deze de kleurencombinatie van Ajax en Amsterdam. Door het uitknippen van het logo werd de uitvoering ervan ook wat moeilijker, resultaat was een gescheurd deel van de hoed. Al met al is er toch een fraaie actie neergezet.

De vocale support op het VAK was, in vergelijking, met voorgaande wedstrijden iets minder te noemen. Toch was het geluid dat bij veel moment weer van heel Zuid naar het veld gestuurd werd krachtig en indrukwekkend te noemen. Helaas werden de mannen op het veld hierdoor niet geprikkeld. Er zaten veel fouten in de wedstrijd, we hebben duizenden corners voorbij zien komen. Talloze over iedereen veel, ballen naast en over gekopt. 1-1, dure punten werden verloren.

Strijd voor ons, strijd voor Zuid!

Tekst: drpuff
Foto's: drpuff, met dank aan Bjorn & Reinier

Klik verder om de Nieuws Van Het Vak te downloaden: nvhv11

Al tijdje geleden werd er besloten om met 2 jongens naar Athene te gaan om Panathinaikos eens van dichtbij mee te maken. Pao was alleen bekend van 1996, toen in het Olympisch stadion zij van ons had gewonnen met 0-1 in de halve finale CL. Panathinaikos wordt ook wel Pao genoemd. Een week lang hebben we meegelopen met een aantal jongens en vele wedstrijden gezien. Na een korte introductie van Panathinaikos vertellen we verder in het dagboek.

Ajax en Pao hebben een geschiedenis met elkaar, wanneer we denken aan de finale op Wembley, begin jaren 70 en de wedstrijden in 1996 in de halve finales. Ik heb zelf 1996 in het Olympisch meegemaakt en dat was magistraal, ook al werd er verloren met 0-1. Wat een kabaal die Grieken ook altijd maken en de hoeveelheid uitfans ze meenemen. Er was al wat contact met enkele van hun harde kern van Pao, beter bekend als Gate 13. Zelf volgende ik Pao al vanaf 1996, niet dat ik alle spelersnamen wist maar ik volgde ze na 1996 soms via verschillende kanalen: tv, internet, foto's, filmpjes, voetbalsamenvattingen etc.

De groep Gate 13 die in 1966 is opgegroeid en was een van de eerste in de wereld met de groepsnaam Gate (vertaling: vak, block, side) kwam, wat later is dit naar Engeland en Nederland overgewaaid. De huidige trainer van Pao is Henk ten Cate.

Gate 13 in het kort

Gate 13 is een magistrale groep die vrij groot is. De duizenden leden die groep kent komen voort uit meer dan 50 Gate 13 groepen. De verschillende groepen kennen hun eigen naam, honk maar vormen gezamenlijk Gate 13. Een aantal van deze groepen zijn Mad Boys Gate 13, Green Web Fans, Bahrami, Attika, Zografou. Er bestaan zelfs Gate 13 groepen in Groot Brittanie, Brussel en in verschillende steden van Duitsland. Tot een paar jaar geleden bestonden er meer dan 100 groepen.

Gate 13 is niet politiek georiënteerd. Politiek heeft geen plaats gevonden op de tribune, een vroegere groep die zich vrij rechts uitte is daardoor ook verbannen. Op de tribune staan mensen van een verschillende nationaliteit, aangezien er ook een aantal Afrikanen in Griekenland wonen. Het overgrote gedeelte is gewoon Grieks uiteraard.

Al tijden is de groep bevriend met de Ultras van Rapid Wien. De Ultras Rapid (UR) zijn bevriend met alle groepen binnen Gate 13, daar waar andere groepjes ook hun eigen contacten hebben.

Gate 13 staat in het Oaka stadion in de vakken 35 en 1, wat plaats biedt aan een 5 tot 6000 supporters. De 1^e ring staat dan bomvol, op de 2^e ring staan ook groepen van Gate 13 maar dan gaat het om groepen van buiten Athene, het buitenland of andere fanatiekelingen. Het Oaka stadion is het Olympisch stadion, het echte Pao stadion is Leoforos. Hier wordt alleen niet meer in gespeeld, op dit moment zijn ze bezig met de bouw van een nieuw stadion wat binnen 3 jaar moet worden geopend.

Gate 13 is niet alleen actief bij het voetbal. Ook de basketbal, volleybal, waterpolo, tafeltennis en vele andere sporten die de naam Panathinaikos dragen worden ondersteund. Wel vaker zijn Ultra groeperingen actief bij andere sporten dan alleen voetbal, alleen in deze vorm van extreem vind je in Athene. Pao speelt jarenlang hoog in de Europese Euroleague van het basketbal, in het Oaka basketbalstadion is dan ook plaats voor bijna 20.000 man. Met grote wedstrijden zit het dan nokvol, maar een normale wedstrijd wordt bezocht voor bijna 10.000 supporters waarvan minstens 2000 van Gate 13. Bij het volleybal geldt hetzelfde verhaal, maar dit is zowel bij de heren als bij de vrouwen. Het volleybal wordt gespeeld in de ‘Grave'. Een volleybalstadion wat bijna onder Gate 13 is gebouwd in het oude Leoforos stadion. Het heeft plek voor 1500 tot 2000 man, maar wordt vaak bezocht door 3000. Ideale ingrediënten voor chaotische taferelen rondom de wedstrijden. Onlangs werd nog de uitwedstrijd van de derby in het tafeltennis bezocht, en ook waterpolo tegen Olympiakos is mega beladen.

We gaan over op het dagboek.
Zaterdagnacht

Zaterdag, 00:15 op de nacht van 8 op 9-11 kwamen we dan aan. Vanaf het vliegveld gingen we meteen door naar het restaurant waar de leden van Green Web Fans Gate 13 vaak zitten en andere fanatieke Gate 13 leden van Mad Boys en Brahami Groep. Ons werd verteld hoe we daar moesten komen en zo gezegd zo gedaan. We aten wat en leerde we de jongens kennen, steeds meer en meer.

Na een paar uur praten zijn we door de jongens afgezet bij ons hotel. Een afspraak voor de volgende dag was ook gelijk gemaakt. De grootste derby stond op het spel, thuis tegen Olympiakos. Een van de mooiste derby in de wereld. Een smet op het feest was wel dat de uit-fans niet welkom waren, vanwege de vele rellen die er in afgelopen jaren zijn geweest, ook met een dodelijke afloop vorig jaar tijdens een volleybal treffen. Chaos in alle soorten is hier te vinden.

Zondag

Na een goede nachtrust werden we opgepikt door de jongens en gingen we terug naar het café-restaurant waar een man of 50-60 van de Groep zaten. Eten, drinken en zingen, je voelde de spanning al in de groep. Verspreid over de hele stad zaten grote groepen. Alle kranten en op televisie wordt al een week lang gesproken over 1 ding, er zijn meer dan 3-4 tv kanalen die het erover hebben, continu een week ervoor en week erna. Drie kranten die alleen maar 20 pagina's dag in dag uit over de derby schrijven,het leeft zo enorm.

Drie uur voor de wedstrijd vertrekken we richting het Oaka stadion met de auto's, eerst nog langs het honk van GWF Gate 13 om wat spullen op te halen.Eenmaal aangekomen bij Oaka gaan we meteen naar de Gate. Het is ongeveer 2,5uur voor de wedstrijd en je hoort het gezang buiten al.We gaan maar naar binnen in Gate1/35 waar de Real Hardcore Gate 13 staat, plek voor mannetje of 6duizend vandaag...

Ongekend vol gewoon, al 2,5uur voor de wedstrijd, 3-4 man per stoel zeker. Je kan niet normaal lopen, wij worden begeleid naar onze plaatsen. Het duurt alleen al veel langer omdat het zo'n plek is die al bezet is, andere jongens van de groep maken plaats voor ons in opdracht van de grotere jongens zodat wij normaal kunnen staan. Voor zover je normaal kunt staan.

Er is continu gezang, al een paar uur voor de wedstrijd, niet iedereen zingt al zo vroeg maar het ritme van de drums zijn hoorbaar en er blijft gezang komen. Sterker nog, anderhalf uur voor de wedstrijd zomaar vuurwerk ook, knalvuurwerk en fakkels e.d ! Eindelijk is de warming-up begonnen en de Olympiakos spelers worden begroet met keiharde haat songs, het hele stadion, zo'n 65 duizend man laat zich keihard horen en het is een heksenketel. Meteen vliegen de 1e Romeinse kaarsen en vuurpijlen richting de keeper van Olympiakos.

Dan komt Pao het veld op en iedereen wordt wild, fakkels worden ontstoken tijdens de warming-up en meer gezang volgt, en hard ook.... Enkele minuten voor de wedstrijd komen de spelers het veld op voor de wedstrijd en het vuurwerk wordt er de lucht in geknald. Er is een tifo actie waaraan iederen goed aan meedoet. Een prachtig beeld. Fakkels, rookpottten, siervuurwerk de lucht in, knalvuurwerk, wat is er niet? Kippevel gewoon!

Nadat de choreovellen worden weggegooid volgt vanaf het podium waar de leidinggevende staan, oftewel de capo's, wordt meteen om de handen gevraagd in de lucht want Horto Magico komt eraan. Horto Magico song is een heel bekend nummer die al door menig club is overgenomen, vele kennen die van You-Tube, plotseling sta je erzelf ineens tussen.

Ik kan je verzekeren, heb veel meegemaakt maar tijdens dit nummer tussen de Gate 13 staan was het gekste qua gekte op het vak wat ik ooit heb meegemaakt. Bij het refrein vliegen mensen rijen naar beneden, er wordt gebeukt, vuurwerk het veld op gegooid, mensen worden wild, mensen veranderen in dieren gewoon zelfs de vrouwen waarvan je dacht, ' goh, leuke meid' die veranderen in gestoorde wezens.

De wedstrijd verloop niet echt denderend, veel strijd dat wel. Op de tribune heerst er continu geluid en maken ze enorm indruk op me. Gate 13 blijft gaan, zonder stop en dat is prachtig om te zien. Al helemaal als de rest van stadion geregeld inhaakt, dan is het echt een orkaan van geluid. Ook wordt er continu knalvuurwerk en fakkels afgestoken en soms nog even op het veld gegooid, een keer ontstaat er zoveel rook dat het even gestaakt wordt aangezien de keeper ook bestookt is.

In de tussentijd hebben zich meer dan 60 Olympiakos-spandoeken gemeld op de vakken bij ons die straks allemaal de fik in gaan, werd mij verteld.Al die doeken zijn gestolen van de afgelopen seizoenen tijdens gevechten van voor/tijdens/na de wedstrijden. Dit werd mij vertelt door degene die voornamelijk verantwoordelijk was voor de meeste doeken hier had ik later nog even mee gezeten. Op een gegeven worden de doeken over de gehele reling van de 1e ring achter de goal gelegd en geeft 1 iemand het sein aan door middel van een fakkel alle doeken langzamerhand in de fik te steken. Beveiliging en politie doen niks, terwijl alles open en bloot gebeurd. En daar gaan ze 1 voor 1 in de fik, op enkele gedeeltes ontstaat er een vrij grote brand dat er gewoon een brandweer auto aan de overkant het stadion inrijdt richting onze kant. Strijdliederen volgen vanaf alle tribunes en ook de anti-liederen zijn ongekend hard.

Sommige liederen gaan gepaard met elkaar duwen en trekken en op elkaar in beuken. De mooiste liederen waar alle handen in de lucht gaan en het ritmisch geklap met de vele sjaals bezorgen ook mooie momenten. Alleen je handen gaan soms moeilijk in de lucht aangezien het zo vol is en je zo krap staat.

Pao krijgt opeens een 100% kans en die gaat mis,iedereen schelden en stoelen blijven niet meer heel. Uiteindelijk blijft de wedstrijd op 0-0 steken en heb ik een zeer heftige wedstrijd bezocht. Als de jongens van Gate 13 naar me toe komen en zeggen dat ze de sfeer matig vonden de 1e helft, en de 2e helft wel goed dan noem ik hun rijp voor het gesticht als ze de 1e helft matig vonden. Sowieso waren vele al rijp voor het gesticht daar. Na de wedstrijd blijft de opruimdienst van Gate 13 achter, de jongeren regelen de doeken en vouwen het op en zijn er verantwoordelijk voor, ook voor de andere spullen.

Wij wachten ook tot het eind en gaan na de wedstrijd met ze alle ergens in Athene een hapje eten. Het met elkaar zijn is zo mooi hier, hetzelfde als in Israël, 3-4 keer per week met elkaar zijn en en bijpraten. Een totaal andere cultuur. Wij gaan eten in een restaurant waar het al vol zit met Gate 13 gasten, steeds meer mensen komen erbij. Op een gegeven moment komen er wat ouderen bij, echt ouderen jongen en bleken de oprichters van o.a. Gate 13 en van Gate 13 Mad Boys. Mad Boys heeft een prachtig honk recht tegenover het Leoforos stadion, met uitzicht op Gate 13. Er wordt nog wat nagepraat en gegeten tot in de late uurtjes. Het was enorm gezellig en met iedereen wel gesproken.

Tijd om te gaan slapen.

Maandag:

Een rustdag, tijd om alles bekijken van de oudheid in Athene zoals de Tempel van Zeus en de Acropolis.Het nieuws komt binnen dat de groepen van Paok Saloniki voor bizarre taferelen zorgden door in te breken in het stadion van Iraklis of Aris en de prijzenkant van Iraklis of Aris(weet het even niet meer) leeg te roven. Om hierna over de straten te gaan met de bekers en alles te slopen wat ze maar kunnen slopen. Leuke dag!

Dinsdag:

Op deze dag staat er Volleybal op het programma.De volleybal vrouwen om precies te zijn, in het plaatsje Glyfada. Dat ligt ten zuiden van Athene, een mooie chique badplaats met mooie hotels, appartementen en restaurants. Hier speelt Pao vanavond in de Europacup tegen een team uit Polen. Ze spelen niet in hun eigen stek 'the Grave' onder het Leoforos omdat er vorige week rellen uitbraken met de politie tijdens een volleybalwedstrijd van hun. Dus veel jongens zijn vandaag niet gekomen omdat het een kutlocatie is om te spelen. Er zijn slechts 400 jongens op komen dagen van Pao, waar er normaal zeker paar duizend man in een uitverkocht huis voor een heksenketel zorgen. Pao volleybal in de Griekse competitie is wel goed maar Europees zijn ze niks, daarom werd er ook al uit verloren met 3-1 en werden ze vandaag binnen een minuut of 40 keihard afgedroogd met 0-3.

Er wordt continu gezongen bij punten voor of punten tegen dat maakte niet uit. Er is de gehele wedstrijd kabaal gemaakt en in een indoorhal is dat dan ook heerlijk om te horen, mede met de echo. Na de voleybalwedstrijd zijn we nog uitgeweest met wat gasten van hun in een tent en hadden we wel weer een goeie tijd.

Het heeft wel weer veel indruk op me gemaakt, hun mentaliteit, wat ze voor hun eigen club over hebben en in wat voor tak van sport ook. Ze verdedigen en representen hun club in alle sporten. Voor goeie filmpjes van Pao bij volleybal dan zou ik op youtube.com kijken en dan Pao Volley Gate 13 intoetsen, of in ieder geval die woorden gebruiken.

Woensdag:

Voor ons chillen, maar Pao moest voor de beker spelen in het noorden van Griekenland. 800 km van Athene en toch gingen er nog een zooitje vanaf Athene die reis maken, maar de meeste kwamen van de Gate 13 clubs uit het noorden en zo was het uitvak dus toch nog vol. Ook was er op deze dag AEK Athene basketbal, die moesten uitspelen tegen een kleine club in een wijk in Athene waar alleen maar Pao gasten wonen, hier was het dus ook een beetje onrustig. Deze dag was sowieso al onrustig. AEK Fans vielen tv stations aan omdat de media wat fouten dingen vertelde dus kwamen de AEK fans met een antwoord.

Donderdag:

Onze laatste dag en stond dus de basketbal wedstrijd op het programma van Pao tegen Siena. Een wedstrijd in de Champions league van het basketbal, ook wel de Euroleague genoemd. Toevallig volgde ik het zelf ook al, vanaf kleins af aan de Euroleague met de laatste jaren CSKA Moskou en Maccabi Tel Aviv, Siena, Barcelona en Pao zijn de betere in Europa.

Vanavond was dus de wedstrijd tegen Siena, die eigelijk op woensdagavond gespeeld zou moeten worden zodat wij op donderdag met de Maccabi boys mee konden in het uitvak tegen Olympiakos in de Euroleague ook, maar Maccabi kreeg geen uitvak kaarten meer doordat ze de veiligheid niet konden garanderen. Dus niemand uit Israël ging erheen en de wedstrijd van Pao werd dus ook naar een donderdagavond verplaatst.

We werden opgehaald en uur voor de wedstrijd komen we aan bij het prachtige Olympische complex waar de Oaka basketbalhal is waar meer dan 20duizend man in gaan, en ook zitten bij zware beladen wedstrijden.Vandaag zo rond de 10duizend man en in het hoekvak waar Gate 13 altijd staat was het iets rustiger als normaal, waar normaal in zo'n Euroleaguewedstrijd 3 per stoel staan was het vandaag 1 per stoel, we hadden dus dan eindelijk een beetje ruimte. Andere gebieden wel waren wel wat drukker, kortom het was gewoon vol bij ons en stonden paar duizend man sowieso, maar die Grieken zijn enorm kritisch en realistisch, goed dus.

Je kende het alleen van de tv en de foto's en filmpjes en nu sta je er tussen en het was mega vet al vanaf begins af aan. De sfeer en de galm is zo prachtig, continu gezang, vuurwerk hele dag van knalvuurwerk tot fakkels en rookpotten die de gehele wedstrijd wordt afgestoken. Bij de Horto Magico springen mensen weer over elkaar heen, er is geen stilte, dat bestaat gewoon niet. Ja als er gefloten wordt als de tegenstander soms aan de bal is. De wedstrijd is enorm spannend en het gaat steeds gelijk op, steeds als Pao op voorsprong komt dan klinkt er nog harder gezang en dan gaat het hele stadion mee en dan voel je echt die heksenketel in de hal. Te gek om mee te maken.

In de rust van de wedstrijd gaat men door met zingen en oefenen ze een nieuwe song die na de rust iedereen kent en keihard door het stadion galmt.Prachtige avond, enkele minuten voor tijd neemt Pao langzaam afstand en iedereen gaat staan in de wat rustigere vakken en het team wordt aangemoedigd wat al de gehele wedstrijd gebeurd. Heerlijk!

Na de wedstrijd zijn er wat problemen op de lange zijde met wat gasten en de jongens die met ons de hele week waren, die waren er in 3 seconden. Uiteindelijk opgelost en nog even blijven hangen daar in Oaka met de gasten van Gate 13. Onze vlucht was over een uurtje of 6 en zo gingen we nog naar de GWF Gate 13 honk en hebben we daarna gezeten. Zij hebben ook een eigen radiostation, die meerdere grote Ultras groepen hebben in de wereld. Zo was er een live-uitzending dus vanavond en was het honk lekker gezellig en vol. Uiteindelijk kregen we ook zelf een interview en duurde die zelfs een halfuur lang. Er werden zelfs wat vragen gesmst die luisteraars van Gate 13 aan ons vroegen.

Naast me zat o.a de man die de laatste 15 jaar de capo/Organizer van Gate 13 is, een unieke man die bekend is met ze lange haren over heel Athene en Griekeland vanwege zijn oude 'job'. Hij gaat nog steeds tegenwoordig maar de jongeren krijgen meer de kans nu om het te gaan overnemen. Uiteindelijk komt die naar mij toe (hij kan geen Grieks) en geeft mij een speldje van de Brahami club, 1 van de oudste en gekste Gate 13 groepen. Vertaalt wat hij zei: Er zijn er maar 100 van,jij krijgt er 1 van mij.Dit is niet voor hooligans maar voor Terroristen. Mooie woorden die ik niet gauw zal vergeten.

Uiteindelijk nog gelachen en gepraat en gingen we richting Athene want Ajax-psv wachtte op ons.Mooie tijden meegemaakt, we zijn blij dat we het hebben meegemaakt en gaan zeker snel terug.

Sub-11 & H6